Manuel Chaves González: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
lit.
Linia 24:
Od 1968 członek Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej, wówczas nielegalne, zalegalizowanej po upadku dyktatury. Wstąpił także do związku zawodowego [[Unión General de Trabajadores]], w 1972 współtworzył związek zawodowy pracowników edukacji FETE-UGT, a w latach 1976–1986 był członkiem komitetu wykonawczego UGT<ref name="bio"/>. W strukturze partyjnej PSOE od 1981 był członkiem federalnego komitetu wykonawczego. W 1994 został sekretarzem generalnym partii w Andaluzji, a od 2000 pełnił honorową funkcję przewodniczącego swojego ugrupowania<ref name="cv"/> (kierowanego przez sekretarza generalnego będącego liderem partii). Na obu funkcjach, odpowiednio w 2010 i w 2012, zastępował go [[José Antonio Griñán]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.abc.es/espana/20130723/abci-biografia-grinan-201307232150.html|tytuł=Biografía de José Antonio Griñán|data=23 lipca 2013|opublikowany=abc.es|data dostępu=2016-09-29|język=es}}</ref>.
 
W latach 1977–1990 był posłem do [[Kongres Deputowanych|Kongresu Deputowanych]] (konstytuanty oraz I, II, III i IV kadencji). Od lipca 1986 do maja 1990 sprawował urząd ministremministra pracy i opieki społecznej w gabinecie [[Felipe González]]a. W 1988 proponowane przez niego zmiany w prawie skutkowały strajkiem generalnym zorganizowanym przez UGT<ref name="bio"/>.
 
Zrezygnował z urzędu ministra, by wziąć udział w wyborach regionalnych. Wybierany na posła do parlamentu Andaluzji, w lipcu 1990 powołany na stanowisko prezydenta tej wspólnoty autonomicznej. Zajmował je nieprzerwanie przez niemal 19 lat do kwietnia 2009. Złożył ten urząd w związku z nominacją w skład rządu [[José Luis Rodríguez Zapatero|José Luisa Rodrígueza Zapatero]]. Został wówczas trzecim wicepremierem i ministrem polityki terytorialnej. W październiku 2010 jego resort przekształcono w ministerstwo polityki terytorialnej i administracji publicznej. W lipcu 2011 awansował na pozycję drugiego wicepremiera<ref name="bio"/>. Odszedł wraz z całym gabinetem w grudniu 2011.