Minimalna deniwelacja względna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Giorgio136 (dyskusja | edycje) SVG version |
|||
Linia 1:
{{dopracować|źródła=2016-06}}
[[Plik:DominanzSchartenhoehe.svg|thumb
'''Minimalna deniwelacja względna''' (w skrócie MDW), inaczej '''wybitność szczytu''' – liczba określająca, na ile [[szczyt (geografia)|szczyt]] wyróżnia się ze swojego otoczenia. Wybitność definiuje się jako różnicę [[wysokość bezwzględna|wysokości]] między danym [[szczyt (geografia)|szczytem]] i
Definiując inaczej: przy podnoszącym się poziomie morza przełęcz kluczowa to miejsce, w którym ostatni [[przesmyk]] lądowy zostałby zalany przez wody cieśniny oddzielającej od reszty lądu wyspę, której najwyższym punktem jest dany szczyt.
Linia 12:
Wyróżnia się dwa rodzaje wybitności tzw. „mokrą wybitność” (ang. ''wet prominence'') i „suchą wybitność” (ang. ''dry prominence'')<ref name="helman">Adam Helman, ''The Finest Peaks–Prominence and Other Mountain Measures'', 2005.</ref>. „Mokra wybitność” to wybitność opisana w tym artykule. Zakłada ona, że powierzchnia ziemi obejmuje wszystkie stałe wody, śniegi i lody. Dlatego właśnie „mokra wybitność” najwyższego szczytu na danym lądzie równa jest jego wysokości n.p.m. „Sucha wybitność” ignoruje istnienie zbiorników wodnych, śniegów i lodów zakładając, że powierzchnię ziemi stanowi ich dno. „Sucha wybitność” szczytu jest równa jego „mokrej wybitności”, chyba że jest on najwyższy na danym lądzie lub jest otoczony przez śnieg i lód.
„Sucha wybitność” [[Mount Everest]] jest równa „mokrej wybitności” (8850 m) powiększonej o głębokość największej głębi ([[Głębia Challengera]] 10 911 m), czyli 19 761 m. „Sucha wybitność” [[Mauna Kea]] równa się „mokrej wybitności” (4205 m) powiększonej o głębokość najwyższej przełęczy (ok. 5125 m), czyli około 9330 m. Jest to druga co do wielkości „sucha wybitność” po Mount Everest<ref name="helman" />. „Sucha wybitność” [[Aconcagua|Aconcagui]] równa się mokrej wybitności (6962 m) plus głębokość najwyższej przełęczy w [[Cieśnina Beringa|Cieśninie Beringa]] (ok. 50 m), czyli około 7012 m.
„Sucha wybitność” stosuje się też do [[góra podwodna|gór podmorskich]].
| |||