Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych''' – swoisty aspekt mocy prawnej [[księga wieczysta|ksiąg wieczystych]] polegający na tym, że osoba dokonująca [[czynność prawna|czynności prawnej]] o skutkach [[Rozporządzanie rzeczą|rozporządzających]] (np. zawierająca [[umowa sprzedaży|umowę sprzedaży]]) z osobą uprawnioną według treści księgi wieczystej (czyli wpisaną do księgi jako [[własność|właściciel]], [[użytkowanie wieczyste|wieczysty użytkownik]] lub inny [[uprawniony]]) nabywa własność lub inne [[prawo rzeczowe]], choćby stan prawny ujawniony w księdze wieczystej nie był zgodny z rzeczywistym stanem prawnym -– właścicielem był w rzeczywistości kto inny -– tylko wtedy jeśli nabywca nie wiedział i nie mógł się dowiedzieć o tej niezgodności. W przeciwnym wypadku rzeczywisty właściciel może spowodować uznanie umowy za bezskuteczną względem niego (np. z art. 59 [[kodeks cywilny|kodeksu cywilnego]]) i lub przysługiwać mu będzie roszczenie odszkodowawcze.

Nabywca, który w dobrej wierze (nie wiedział i nie mógł się wcześniej z łatwością dowiedzieć o wcześniejszym rzeczywistym stanie prawnym nieruchomości) nabył nieruchomość od osoby uprawnionej wedle treści księgi wieczystej, może skutecznie domagać się wydania rzeczy od właściciela, który nie jest ujawniony w księdze (właściciel nieujawniony zostaje pozbawiony własności, jeśli nabywający nie wiedział lub mimo starań nie mógł się dowiedzieć rzeczywistym stanie prawnym). Co za tym idzie, rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych stanowi odstępstwo od zasady, że [[nemo plus iuris|nikt nie może przenieść na inną osobę więcej praw aniżeli sam posiada]] -– tylko pod warunkiem działania w dobrej wierze.

Rękojmia nie chroni nabywcy w wypadku, gdy rozporządzenie dokonywane jest nieodpłatnie ([[Umowa darowizny|darowizna]]).

Poza wypadkami przewidzianymi wprost w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych jest wyłączona w sytuacji, gdy w chwili zbycia dla nieruchomości prowadzone są dwie księgi wieczyste, w których wpisani są różni właściciele (uchwała [[Sąd Najwyższy Rzeczypospolitej Polskiej(Polska)|Sądu Najwyższego]] z dnia 24 października 2003 r., sygn. akt III CZP 70/03).