Fauna ediakarska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Tworzę Szablon:Cytuj |
m drobne techniczne, WP:SK |
||
Linia 1:
{{Dopracować|tłumaczenie|tłumaczenie niezrozumiałe i z licznymi błędami rzeczowymi}}
[[Plik:DickinsoniaCostataC.jpg|thumb|250px|Skamieniałość ''Dickinsonia costata]]
'''Fauna ediakarańska''' ([[język angielski|ang.]] Ediacaran [[Międzynarodowy alfabet fonetyczny|IPA]]: [{{IPA|ˌiːdɪˈækəɹən}}], wcześniej '''fauna wendu''') – zespół wymarłych organizmów okresu [[ediakar
Organizmy ediakarańskie po raz pierwszy pojawiły się około 610 milionów lat temu i pozostawały w rozkwicie do początku [[kambr]]u 542 milionów lat temu, kiedy z zapisu kopalnego zniknęły ich charakterystyczne (zespoły) skamieniałości. Najmłodsze skamieniałości nie są spotykane później niż u schyłku ediakaru, pozostawiając zaledwie fragmenty wcześniej kwitnących ekosystemów, o ile cokolwiek, i tylko rzadkie skamieniałości mogące przynależeć do form które przeżyły znajdywano w warstwach tak młodych jak środkowy kambr (510-500 milionów lat temu)<ref name=ConwayMorris1993>{{Cytuj pismo
Linia 24:
| doi = 10.1144/gsjgs.149.4.0607
| issn = 0016-7649
}}</ref>. Ich dziwne kształty oraz pozorny brak podobieństwa do późniejszych organizmów spowodowały, że niektórzy uznali je za "nieudany eksperyment" wielokomórkowego życia i uważali, że późniejsze wielokomórkowe formy życia niezależnie wyewoluowały ponownie z innych organizmów jednokomórkowych<ref>{{cytuj stronę |nazwisko= Narbonne |imię = Guy |tytuł= The Origin and Early Evolution of Animals |opublikowany= wydawca = Department of Geological Sciences and Geological Engineering, Queen's University |data= czerwiec 2006 |url = http://geol.queensu.ca/people/narbonne/recent_pubs1.html |data dostępu= 2007-03-10}}</ref>.
== Historia ==
Pierwszymi odkrytymi skamieniałościami fauny ediakarańskiej były dyskokształtne [[''Aspidella terranovica]]'', odkryte w 1868 roku. Ich odkrywca, A. Murray, geodeta i geolog, uznał te skamieniałości za pomocne w ustaleniu wieku skał okolic [[Nowa Fundlandia|Nowej Fundlandii]]<ref name=Gehling1999 />. Jednak, jako że warstwa, w której się znajdowały, leżała poniżej "Primordial Strata" (czyli [[kambr]]yjskich)), uważanych wówczas za zawierające pierwsze ślady życia, zajęło cztery lata zanim ktoś (Elkanah Billings) odważył się wysunąć hipotezę, że mogą to być skamieniałości organizmów żywych. Ich prosty kształt był powodem, dla którego współcześni Billingsowi odrzucili jego propozycję i uznali skamieniałości za struktury powstałe skutek ucieczki gazu, nieorganiczne konkrecje lub nawet sztuczki, spłatane przez złośliwego Boga, aby odwieść ludzi od wiary<ref name=Gehling1999 />. Nie znano wówczas podobnych struktur z żadnego innego miejsca na świecie, a jednostronna debata wkrótce została zapomniana<ref name=Gehling1999>{{Cytuj pismo |tytuł=The First Named Ediacaran Body Fossil, ''Aspidella terranovica'' |imię=James G |nazwisko=Gehling |
Dopiero w wyniku brytyjskiego odkrycia ikony fauny ediakarańskiej – ''[[Charnia|Charnii]]'' w 1957 zaczęto poważnie rozważać możliwość, że skamieniałości ediakarańskie zawierają ślady życia. Tę przypominającą kształtem liść paproci skamieniałość odkryto w angielskim lesie [[Charnwood Forest]]<ref>{{cytuj stronę
Linia 117:
| issn = 1052-5173
| url = ftp://rock.geosociety.org/pub/GSAToday/gt9802.pdf
}}</ref>. Pokłady popiołu utrwalają więcej szczegółów, a ich wiek może być określany z dokładnością do miliona lat lub większą, dzięki [[datowanie izotopowe|datowaniu izotopowemu]]<ref>{{Cytuj książkę
| autor = Bowring, S.A.
Linia 136:
| tytuł = Earliest known echinoderm – A new Ediacaran fossil from the Pound Subgroup of South Australia
| czasopismo = Alcheringa
|
| strony = 337–345
| issn = 0311-5518
Linia 191:
== Bibliografia ==
# {{Cytuj|autor = Jerzy Dzik |tytuł = Dzieje życia na Ziemi |data = 2003 |isbn = 83-01-14038-0 |miejsce = Warszawa |wydawca = PWN |oclc = 69558361
# {{Cytuj książkę
| tytuł = The Crucible of Creation: The Burgess Shale and the Rise of Animals
|