Piotr Szembek (1788–1866): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy
Linia 5:
 
== Życiorys ==
Piotr Szembek urodził się 14 grudnia 1788 roku w Warszawie, w rodzinie [[Józef Ignacy Szembek|Józefa Ignacego]] i Kunegundy z Walewskich. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Berlinie<ref>{{Cytuj|tytuł = Kronika powstań polskich 1794–1944 |data = 1994 |isbn = 83-86079-02-9 |inni = Marian B Michalik (red.); Eugeniusz Duraczyński (oprac.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Kronika |s = 112 |oclc = 834009097}}</ref>. Od 1807 służył w wojskach [[Armia Księstwa Warszawskiego|Księstwa Warszawskiego]] i [[Królestwo KongresowePolskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]]. Był [[kapitan (ranga)|kapitanem]] armii Księstwa Warszawskiego. Uczestniczył w [[Inwazja na Rosję (1812)|inwazji na Rosję w 1812 roku]]<ref>Marek Tarczyński, ''Generalicja powstania listopadowego'', Warszawa 1980, s. 379.</ref>. W 1813 roku w [[Gdańsk]]u ożenił się z Fryderyką Becu de Tavernier. Ich synem był hrabia [[Aleksander Szembek (1815–1884)|Aleksander Szembek]]. W okresie od 24 maja 1829 roku do 24 stycznia 1831 roku dowodził 3 Brygadą [[1 Dywizja Piechoty (Królestwo Kongresowe)|1 Dywizji Piechoty]] w [[Sochaczew]]ie.
 
W [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]] (1830–1831) [[Gubernatorzy wojskowi Warszawy w czasie powstania listopadowego|gubernator wojskowy Warszawy]] od 4 grudnia do 16 grudnia 1830<ref>[[Andrzej Biernat (historyk)|Andrzej Biernat]], [[Ireneusz Ihnatowicz]], ''Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku'', Warszawa 2003, s. 483.</ref>, członek Rady Wojennej. Generał i dowódca [[4 Dywizja Piechoty (powstanie listopadowe)|4 Dywizji Piechoty]]. Brał udział w bitwach pod [[I bitwa pod Wawrem|Wawrem]] i [[Bitwa o Olszynkę Grochowską|Olszynką Grochowską]]. Mówiono o nim „Ufaj Szembekowi. Szembek nie zdradzi”. Jednym z jego [[adiutant]]ów był [[Franciszek Kacper Fornalski]]. Na skutek konfliktu z naczelnym wodzem gen. [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Janem Skrzyneckim]] został zdymisjonowany. Kontynuował jednak karierę wojskową jako ochotnik w korpusie [[Julian Sierawski|Juliana Sierawskiego]], a po dymisji Skrzyneckiego został przywrócony do służby w stopniu generała dywizji<ref>''Kronika powstań...'', s. 112.</ref>. Po zakończeniu powstania osiadł w swych dobrach [[Siemianice (województwo wielkopolskie)|Siemianice]] koło Kępna w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]].
Linia 22:
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari]]
* [[Order Świętego Stanisława|Order Świętego Stanisława 2 klasy]] z nadania [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I Romanowa]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, ''Order Św. Stanisława'', Warszawa 2006, s. 235.</ref>
* [[Order św.Świętej Anny|Order św.Świętej Anny kl. 2]]
* [[Order św.Świętego Włodzimierza|Order św. Włodzimierza kl. 4]]
* [[Legia Honorowa|Krzyż Kawalerski Legii Honorowej]]<ref>[https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/4921 Rocznik woyskowy Królestwa Polskiego z roku 1827], s. 12.</ref>
* [[Znak Honorowy]] za 20 lat służby ([[1830]] rok)<ref>[http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=5969 Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędnikow wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830], [b.n.s]</ref>.
Linia 30:
{{Przypisy}}
 
{{Gubernatorzy wojskowi Warszawy 1830-18311830–1831}}
 
{{SORTUJ:Szembek, Piotr}}