V wyprawa krzyżowa: Różnice pomiędzy wersjami

'''V wyprawa krzyżowa''' – wyprawa wojenna podjęta w [[1217]] roku<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = The Fifth Crusade |data dostępu = 2018-01-24 |opublikowany = historylearning.com |url = http://historylearning.com/medieval-england/the-crusades/fifth-crusade/ |język = en}}</ref>. Wydarzenia towarzyszące [[IV wyprawa krzyżowa|czwartej wyprawie krzyżowej]] nie zraziły papieża [[Innocenty III|Innocentego III]] do idei krucjat<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = The Fifth Crusade |czasopismo = Encyclopedia Britannica |data = |data dostępu = 2018-01-24 |url = https://www.britannica.com/event/Crusades/The-Fifth-Crusade#ref1184383 |język = en}}</ref> i w [[1215]] roku proklamował on nową krucjatę na 4-tym[[Sobór laterański IV|IV soborze laterańskim]]<ref name=":0" />. Udział w niej wzięło rycerstwo francuskie, włoskie, węgierskie, niemieckie. Tym razem na wezwanie papieża odpowiedziało wielu możnych. Nowa wyprawa miała zostać skierowana do [[Egipt]]u.

W [[1215]] roku krzyż przyjął przyszły cesarz [[Fryderyk II Hohenstauf]]. Do wyprawy przyłączyło się też wielu francuskich możnych, chociaż konflikt zbrojny z [[Anglia|Anglią]] spowodował pewne opóźnienie ich wyjazdu. Pod koniec lata [[1217]] roku w [[Akka|Akce]] zaczęły się gromadzić pierwsze oddziały krzyżowców. W listopadzie znaczące siły krzyżowców pod wodzą króla [[Węgry|Węgier]] [[Andrzej II węgierski|Andrzeja II]], księcia [[Księstwo Antiochii|Antiochii]] [[Boemund IV|Boemunda IV Jednookiego]] oraz króla [[Królestwo Cypru|Cypru]] [[Hugo I Cypryjski|Hugona I Cypryjskiego]]ego podjęły działania na terenie [[Księstwo Oultrejordain|Zajordanii]]. Muzułmanie wycofali się do [[Damaszek|Damaszku]]. W tej sytuacji krzyżowcy zdecydowali się również na odwrót, nie przystępując zimą do oblężenia miasta.

Rozczarowany przebiegiem dotychczasowych działań król węgierski postanowił wracać do domu. Jego nagły wyjazd wywołał konsternację wśród baronów [[Outremer]]. Sytuację poprawiło jednak w pewnym stopniu przybycie do [[Akka|Akki]] w kwietniu [[1218]] roku nowych oddziałów krzyżowców francuskich i niemieckich. Niemniej sam cesarz pozostawał nadal w [[Europa|Europie]].

W maju [[1218]] roku silna flota krzyżowców, pozostawiając w [[Bliski Wschód|Ziemi Świętej]] kontyngent niemiecki, wypłynęła z [[Akka|Akki]] w kierunku [[Damietta|Damietty]]. Dowodzone przez króla [[Królestwo Jerozolimskie|jerozolimskiego]] [[Jan z Brienne|Jana z Brienne]] wojska krzyżowców zdobyły położoną w pobliżu Damietty twierdzę i przystąpiły do oblężenia miasta. W imieniu papieża dowództwo nad wyprawą sprawował jego legat, kardynał [[Pelagio Galvani]].

Wśród oblegających Damiettę krzyżowców zaczęły się wkrótce szerzyć choroby. Muzułmanie gotowi byli na podjęcie z krzyżowcami rokowań pokojowych. W zamian za wycofanie się z [[Egipt]]u zaproponowali im zwrot [[Jerozolima|Jerozolimy]] i relikwii Krzyża Świętego. Pelagio Galvani odrzucił jednak tę propozycję. Prawdopodobnie papież i kupcy włoscy przekonali go, iż prawdziwym celem wyprawy jest podbój [[Egipt]]uEgiptu.

W listopadzie [[1219]] roku krzyżowcom udało się w końcu [[Oblężenie Damietty (1218–1219)|zdobyć Damiettę]]. Droga do [[Kair]]u stanęła przed nimi otworem.

W lipcu [[1220]] roku wojska krzyżowe zaczęły posuwać się w górę [[Nil]]u. Opieszałość krzyżowców pozwoliła jednak [[Al-Kamil]]owi na przygotowanie się do obrony. Wojska egipskie okrążyły armię krzyżowców, a jednocześnie flota sułtana odcięła ich od Damietty. [[Pelagio Galvani|Kardynałowi Galvaniemu]] udało się wyrwać z oblężenia, jednak większość armii zmuszona została do kapitulacji. W następnym roku krzyżowcy opuścili Damiettę i powrócili do Akki. Sny o łatwym podboju Egiptu się rozwiały.