Młodzi ludzie pracując nad wytworzeniem języka literackiego szukali podstawy w mowie ludu. Sami pisali i zbierali pieśni ludowe.
Korzystając ze wskazówek [[Ján Kollár|KollaraKollára]], [[Pavel Jozef Šafárik|ŚafarzikaŠafárika]], [[Karel Havlíček Borovský|HavlićkaHavlíčka]], tłumaczyli ''[[Rękopis królowodworski]]'', drukowali nawet swoje pisma w [[Czechy|Czechach]]. W [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] przebywał w tym czasie jako urzędnik [[Karel Vladislav Zap]] – Czech, literat, zbieracz pieśni ludowych, mający bliskie stosunki z budzicielami czeskimi. Wszedł on w środowisko młodych Ukraińców galicyjskich i pomagał im w kontaktach z [[Praga|Pragą]]. Zresztą Hołowacki był uczniem Kollara w czasie swego pobytu na uniwersytecie w [[Peszt|Peszcie]], prowadził korespondencję nie tylko z nim, ale i z Safarikiem, który niemało przyczynił się do ułatwienia prac Ruskiej Trójcy.
