Ottar z Halogalandii

Ottar z Halogalandii - wódz wikingów z końca IX wieku. Zamieszkiwał okolice dzisiejszego Tromsø, najprawdopodobniej wyspę Bjarkøy. Około roku 890 przebywał na dworze króla Wessexu Alfreda Wielkiego. Podczas tego pobytu zdał mu relację z życia w swoim kraju. Opis ten został włączony do anglosaskiej wersji dzieła Orozjusza Siedem ksiąg historii przeciwko poganom (łac.: Historiarum libri VII adversus paganos) z V wieku.

Wedle opisu, podstawą jego bogactwa były stada oswojonych reniferów (600 sztuk) oraz daniny płacone przez Lapończyków w postaci skór zwierzęcych, piór ptasich, kości wielorybów, kłów morsów oraz rzemieni. On i jego ludzie również polowali na wieloryby i w pogoni za nimi dotarli aż do Morza Białego. Ze swoimi towarami podróżował do położonego na południu Norwegii ośrodka handlowego Kaupang, co zajmowało miesiąc (z cumowaniami na noc) oraz duńskiego Hedeby.

Bibliografia

Else Roesdahl , Historia Wikingów, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 1996, ISBN 83-85893-37-7, str. 96-97