Wessex

Wessex (staroang. Ƿestseaxna rīċe, łac. Regnum Occidentalium Saxonum) – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.

Królestwo Wessex

Westseaxna rīce

519–927
Godło
Ustrój polityczny	monarchia
Stolica	Vintan Ceaster
Data powstania	519
Data likwidacji	927
Władca	Athelstan
Język urzędowy	staroangielski, kornijski
Religia dominująca	pogaństwo (przed VII w.) chrześcijaństwo
Położenie na mapie świata Królestwo Wessex
51°12′N 2°00′W

Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Susseksem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.

Nazwa

Nazwa „Wessex” pochodzi od staroangielskich słów West Seaxe – Sasi zachodni (por. Essex, Sussex, Middlesex).

Historia

W IX wieku Wessex objął przewodnictwo w heptarchii, zawdzięczając to w dużej mierze inwazji wikingów na państwa anglosaskie. Za panowania króla Alfreda Wielkiego (871–899) Wessex jako jedyny nie został podbity przez najeźdźców duńskich.

Do 1066 Wessex był głównym państwem anglosaskim i Królestwo Wesseksu utożsamiane było z Królestwem Anglii. Dopiero w 1066, po podboju dokonanym przez Wilhelma Zdobywcę, potęga Wessexu została zniszczona, a Królestwo Anglii stało się oficjalną nazwą państwa.

Zobacz też

• władcy Wesseksu