Osiedle Bohaterów Września: Różnice pomiędzy wersjami

Osiedle Bohaterów Września stanowi część założenia architektoniczno-urbanistycznego [[Mistrzejowice|Mistrzejowic]], które w zamierzeniu miało stanowić rozbudowę ówczesnej dzielnicy [[Nowa Huta (Kraków)|Nowa Huta]]. Tereny te zostały przyłączone do Krakowa w większości w 1951 roku. Zespół Mistrzejowic powstał na drodze konkursu architektonicznego, rozstrzygniętego w 1963 roku. Zwyciężył projekt przygotowany przez zespół prof. [[Witold Cęckiewicz|Witolda Cęckiewicza]], z którym współpracowali Maria Czerwińska -– autorka szczegółowych projektów urbanistycznych, Jerzy Gardulski i Maria Rekaszys. Projekty poszczególnych budynków opracowali Maria i Jerzy Chronowscy, z którymi współpracowali Tadeusz Bagiński, Stefan Golonka, Ewa Podolak i Olgierd Krajewski<ref name="nh">{{Cytuj książkę| tytuł = Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku| wydawca = Miasto Kraków| miejsce = Kraków| rok = 2018| strony = 138-143138–143| isbn = 978-83-948244-3-3}}</ref><ref name="sarp">{{Cytuj stronę| url = http://www.sarp.krakow.pl/sd/om/012/index.html| tytuł = Mistrzejowice| praca = Stowarzyszenie Architektów Polskich Oddział Kraków| data dostępu = 2019-06-29}}</ref>. Całe założenie było projektowane dla ok. 40 tys. mieszkańców<ref name="nh" />. Zespół urbanistyczny Mistrzejowic powstawał niejako w odpowiedzi na krytykę projektu realizowanych wówczas już od jakiegoś czasu Bieńczyc Nowych, które charakteryzowały się dominującymi w pejzażu dzielnicy, podłużnymi, dziesięciopiętrowymi wieżowcami, a przez to monumentalną skalą i koszarową kompozycją zabudowy<ref name="nh" />. Projekt dla Mistrzejowic zakładał mniejszą skalę zabudowy, która miała wpisywać się w naturalne, pagórkowate ukształtowanie terenu, gdzie wysokość terenu rośnie w kierunku północnym. Podstawę koncepcji urbanistycznej założenia miało stanowić drzewo, gdzie z jednego pnia, czyli głównej, szerokiej [[Ulica Srebrnych Orłów w Krakowie|ulicy Srebrnych Orłów]], wyrastają dwie główne gałęzie, czyli ulice [[Ulica ks. Kazimierza Jancarza w Krakowie|ks. Jancarza]] oraz [[Ulica Piasta Kołodzieja w Krakowie|Piasta Kołodzieja]] -– wzdłuż tych ulic poprowadzone zostały ciągi komunikacji [[Tramwaje w Krakowie|tramwajowej]] w dzielnicy do pętli „Mistrzejowice” oraz „Os. Piastów”. Z kolei z tych ulic „gałęzi” wyrastają następne w formie już osiedlowych ulic wewnątrz rozplanowanych między głównymi ulicami, czterech osobnych podzespołów mieszkaniowych, późniejszych osiedli. W dolnych częściach każdego z tych podzespołów rozplanowano tarasowo, równolegle do siebie ułożone, podłużne, czteropiętrowe bloki o południowej ekspozycji elewacji, które w koncepcji drzewa mają symbolizować liście. Powyżej zaplanowano mniejsze powierzchniowo bloki: czteropiętrowe „puchatki” oraz dziesięcio i jedenastopiętrowe m.in. „punktowce”, mające symbolizować owoce<ref name="nh" />. Uzupełnieniem całości zespołu miały być pawilony handlowo-usługowe. Pierwotnie czterem podzespołom mieszkaniowym Mistrzejowic planowano nadać nazwy nawiązujące do [[Pora roku|czterech pór roku]], czyli Osiedle Wiosenne, Letnie, Jesienne i Zimowe. Ostatecznie otrzymały one nazwy kolejno: [[Osiedle Tysiąclecia (Kraków)|Tysiąclecia]], [[Osiedle Złotego Wieku|Złotego Wieku]], Bohaterów Września i [[Osiedle Piastów (Kraków)|Piastów]]<ref name="nh" /><ref name="sarp" />. Realizacja zespołu urbanistycznego Mistrzejowic odbyła się w latach 1968-19821968–1982<ref name="nh" /><ref name="sarp" />.

Osiedle Bohaterów Września wraz z sąsiednim Osiedlem Piastów należą do później powstałej części założenia Mistrzejowic, których realizacja przypadła na lata 1975-19821975–1982<ref name="nh" />. Osiedle składa się w zabudowie pierwotnie zaplanowanej z dwudziestu pięciu czteropiętrowych, podłużnych bloków, ulokowanych w południowej i wschodniej części osiedla. Powyżej znajduje się zespół jedenastu czteropiętrowych, jednoklatkowych bloków tzw. „puchatków”. U samej góry, po północnej stronie osiedla zaplanowano zespół siedmiu jednoklatkowych, dziesięciopiętrowych „punktowców”. Obok nich rozlokowano jeszcze trzy cztero i trzypiętrowe podłużne bloki ułożone w szeregu. Od czasu zakończenia budowy pierwotnie zaplanowanego osiedla, liczba budynków mieszkalnych wzrosła, z uwagi na rozbudowę, głównie po stronie południowej (od ulicy Srebrnych Orłów) i północnej.

Dobrą komunikacjęKomunikację z innymi częściami miasta zapewnia sieć tramwajowa i autobusowa – na osiedlu znajdują się pętla tramwajowa orazi pętla autobusowa „Osiedle Piastów”<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.openstreetmap.org/relation/3251710#map=17/50.10105/20.01331 |tytuł = Relacja: ‪Osiedle Bohaterów Września‬(‪3251710‬) |opublikowany = Openstreetmap |język = pl |data dostępu = 2020-01-17}}</ref>.