Schräge Musik: Różnice pomiędzy wersjami

 

W celu uniknięcia zauważenia z wieżyczki ogonowej bombowca, piloci nocnych myśliwców podchodzili do celu na pułapie niższym o 500 metrów, a nie bezpośrednio z tyłu. W decydującym momencie pilot myśliwca podrywał samolot otwierając ogień do celu. Był to jednak dość trudny manewr, gdyż wznoszący się myśliwiec zwalniał, co utrudniało celowanie do bombowca. Ponadto manewr taki stwarzał niebezpieczeństwo kolizji.

 

W [[1941]] na wniosek oberleutnanta [[Rudolf Schoenert|Rudolfa Schoenrta]] przeprowadzono eksperyment ze strzelającymi do góry karabinami. Pierwszą instalację zamontowano w końcu 1942 roku na samolocie [[Dornier Do 17]] wyposażonym w radar typu [[radar Lichtenstein|Lichtenstein]]. Próba ta nie powiodła się, dlatego Schönert przygotował kolejny samolot, [[Messerschmitt Bf 110]] z dwoma 20 mm działkami [[Karabin maszynowy MG 151|MG 151]] przytwierdzonymi do tylnej ściany kokpitu myśliwca. Pierwsze zestrzelenie bombowca uzyskał na tym samolocie w maju 1943. Latem tego roku Schönert, już jako dowódca dywizjonu myśliwców nocnych, dostał do testowania z nowym systemem 3 samoloty [[Dornier Do 217]]J.

* [[Messerschmitt Me 262|Messerschmitt Me 262B-2]]: 2 działka 30 mm [[Działko MK 108|MK 108]]

* [[Focke-Wulf Ta 154]]: 2x 30 mm [[Działko MK 108|MK 108]]

 

== Bibliografia ==

* F. Dyson, ''A Failure of Intelligence'', Technology Review (Lis-Gru 2006) {{lang|en}}

* Peter Hinchliffe, ''Luftkrieg bei Nacht 1939–1945'', Motorbuch Verlag. {{ISBN|3-613-01861-6}} {{lang|de}}

 

{{commonscat|Schräge Musik}}