Pieter De Crem: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr red. |
dr red. |
||
Linia 7:
| partia = [[Chrześcijańscy Demokraci i Flamandowie|CD&V]]
| od = 9 grudnia 2018
| do = 1 października 2020
| poprzednik = [[Jan Jambon]]
| następca = [[Annelies Verlinden]]
| 2 funkcja = Minister obrony Belgii
| 2 partia = [[Chrześcijańscy Demokraci i Flamandowie|CD&V]]
Linia 18:
| commons = Category:Pieter De Crem
}}
'''Pieter Frans Norbert Jozef Raymond De Crem''' (ur. [[22 lipca]] [[1962]] w [[Aalter]]) – [[Belgia|belgijski]] i [[Region Flamandzki|flamandzki]] polityk, od 2007 do 2014 minister obrony,
== Życiorys ==
Linia 27:
W 1992 zajął się działalnością gospodarczą, jednak już w 1994 powrócił do polityki, wygrywając wybory na urząd [[burmistrz]]a miasta [[Aalter]]. Od tego czasu nieprzerwanie zajmuje to stanowisko. W 1995 po raz pierwszy został posłem do [[Izba Reprezentantów (Belgia)|Izby Reprezentantów]] (reelekcję uzyskiwał w 1999, 2003, 2007, 2010, 2014 i 2019<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.lavenir.net/cnt/dmf20190527_01340976/voici-les-elus-qui-composent-la-chambre|tytuł=Voici les élus qui composent la Chambre|data=27 maja 2019|opublikowany=lavenir.net|data dostępu=2014-06-02|język=fr}}</ref>, odmawiając jednak w 2019 jego objęcia<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.lesoir.be/231832/article/2019-06-20/pieter-de-crem-cdv-ne-pretera-pas-serment-et-annonce-arreter-sa-carriere|tytuł=Pieter De Crem (CD&V) ne prêtera pas serment et annonce arrêter sa carrière politique au fédéral|data=20 czerwca 2019|opublikowany=lesoir.be|data dostępu=2019-10-26|język=fr}}</ref>). W latach 2003–2007 przewodniczył klubowi deputowanych CD&V.
21 grudnia 2007 [[Guy Verhofstadt]] powierzył mu tekę ministra obrony w swoim przejściowym gabinecie. Pieter De Crem pozostał na tym stanowisku także w trzech kolejnych rządach, na czele których stali [[Yves Leterme]], [[Herman Van Rompuy]] i ponownie pierwszy z nich. 6 grudnia 2011 po raz kolejny objął urząd ministra obrony w piątym z rzędu gabinecie, na czele którego stanął [[Elio Di Rupo]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.lalibre.be/actu/crise-politique/article/704555/la-composition-officielle-du-gouvernement-di-rupo-ier.html|tytuł=La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier|opublikowany=lalibre.be|data=5 grudnia 2011|data dostępu=2011-12-06|język=fr}}</ref>. Zakończył urzędowanie 11 października 2014, obejmując jednocześnie stanowisko sekretarza stanu ds. handlu zagranicznego w nowym rządzie<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.standaard.be/cnt/dmf20141007_01307667|tytuł=Wie is wie in de regering-Michel?|opublikowany=standaard.be|data=10 października 2014|język=nl|data dostępu=2014-10-10}}</ref>. 9 grudnia 2018 w trakcie rekonstrukcji gabinetu premier [[Charles Michel]] powierzył mu urząd ministra spraw wewnętrznych<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.demorgen.be/politiek/overzicht-dit-is-de-nieuwe-belgische-regering-bf49925b/|tytuł=Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering|data=9 grudnia 2018|opublikowany=demorgen.be|data dostępu=2018-12-15|język=nl}}</ref>. Pozostał na dotychczasowej funkcji, gdy w październiku 2019 na czele przejściowego gabinetu stanęła [[Sophie Wilmès]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.hln.be/nieuws/binnenland/koning-filip-benoemt-sophie-wilmes-tot-premier~add48589/|tytuł=Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier|data=27 października 2019|opublikowany=hln.be|data dostępu=2019-10-28|język=nl}}</ref>, a także w marcu 2020, gdy Sophie Wilmès utworzyła swój drugi rząd<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.belgium.be/fr/actualites/2020/prestation_de_serment_du_nouveau_gouvernement_federal|tytuł=Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral|data=17 marca 2020|opublikowany=belgium.be|data dostępu=2020-03-17|język=fr}}</ref>. Zakończył urzędowanie w październiku 2020.
== Przypisy ==
Linia 33:
== Bibliografia ==
*
*
{{Kontrola autorytatywna}}
| |||