Hotel Warszawa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

W dolnej części budynku znajdowała się przestrzeń biurowa, w wieży mieściły się luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na szóstym piętrze mieściły się mieszkania służbowe i pomieszczenia gospodarcze. W części biurowej mieściły się nie tylko pomieszczenia towarzystwa Prudential, ale i innych firm, również Wydziału Handlowego [[Ambasada Hiszpanii w Polsce|Poselstwa Hiszpanii]] (1935-1938). Najbardziej luksusowe mieszkania miały po 240 m² powierzchni, zajmowanej przez 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnię i służbówkę. Nawet mniej luksusowe apartamenty miały oprócz wejścia głównego wejście dla służby i windy{{r|gm}}. Budynek zaprojektował [[Marcin Weinfeld]], zaś stalową konstrukcję spawaną ustawioną na [[żelbet]]owych fundamentach biurowca zaprojektowali [[Stefan Bryła]] i [[Wenczesław Poniż]]<ref>''Encyklopedia Warszawy'', red. Barbara Petrozolin-Skowrońskiej, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1994, {{ISBN|83-01-08836-2}}.</ref>. Konstrukcję wykonała warszawska spółka [[K. Rudzki i S-ka]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Mączewski |imię = Ryszard |tytuł = Warszawa między wojnami |wydawca = Księży Młyn |miejsce = Łódź |data = 2009 |strony = 22 |isbn = 978-83-61253-51-8}}</ref>. Drzwi wejściowe skonstruowano z patynowanej miedzi, pozostałe drzwi i framugi okien wykonano z jesionu. Nad bocznymi wejściami znajdowały się rzeźby [[Ryszard Moszkowski|Ryszarda Moszkowskiego]]{{r|gm}}. Do budowy użyto 2 mln cegieł pustakowych, 2 tys. t cementu, 1500 t stali.

 

 

W 1937 na dachu wieżowca umieszczono antenę telewizyjną, a 26 sierpnia 1939 wyemitowano stamtąd pierwszą próbną transmisję z udziałem [[Mieczysław Fogg|Mieczysława Fogga]]<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Majewski |imię = Jerzy S. |tytuł = Warszawa na starych pocztówkach |wydawca = Agora |miejsce = Warszawa |data = 2013 |strony = 127 |isbn = 978-83-268-1238-5}}</ref>.