Andrzej Kuczborski: Różnice pomiędzy wersjami

Kierował Pogotowiem Akcji Zbrojnej Okręgu III Lubelskiego NSZ (do maja 1943 roku). W lutym 1943 roku przybył z [[Warszawa|Warszawy]] na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyznę]] z zadaniem reaktywowania oddziału NSZ "Aleksandrówka" po śmierci jego dowódcy por. [[Jerzy Niewiadomski (żołnierz)|Jerzego Niewiadomskiego]] ps. "Lech". Udało mu się reaktywować jednostkę i utworzyć stałą bazę w folwarku [[Borów (powiat kraśnicki)|Borów]]. Pod jego dowództwem oddział stoczył potyczki z Niemcami: pod Józefowem, w [[Zakrzówek (województwo lubelskie)|Zakrzówku]], pod [[Szklarnia (powiat janowski)|Szklarnią]] oraz w [[Kraśnik]]u. W dniu 23 maja 1943 roku został ranny w bitwie pod [[Wilkołaz (gmina)|Wilkołazem]], w wyniku czego przeniesiono go do Warszawy. W okresie od lipca do sierpnia 1944 roku kierował Wydziałem V Komendy Głównej NSZ<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.dws-xip.pl/PW/formacje/pw2053.html | tytuł = ''Struktura organizacyjna i obsada personalna Dowództwa NSZ-ZJ od kwietnia 1944 r.'' | data dostępu = 2021-05-20 | autor = | opublikowany = www.dws-xip.pl | praca = | data = | język = pl | archiwum = | zarchiwizowano =}}</ref>.

Podczas powstania walczył w szeregach [[Zgrupowanie Bartkiewicz|Zgrupowania AK Bartkiewicz]] na północnym [[Śródmieście (Warszawa)|Śródmieściu]]. Po zakończeniu walk trafił do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 47248) i był więźniem [[Stalag XI A|Stalagu XI A Altengrabow]] i jego podobozu Kriegsgefangenen-Lazarett Gross Lübars. Będąc w niewoli, w 1944 roku został odznaczony [[Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego|Srebrnym Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego z Mieczami]], został też przedstawiony do odznaczenia [[Order Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]].<br>

 

== Przypisy ==