GatunekGołąb wędrowny to gatunek wymarły. Przyczyn wymarcia jest kilka; jako główne [[BirdLife International]] uznaje wycinkę lasów, przez co gołębie wędrowne traciły główne źródło pożywienia, polowania na dużą skalę oraz [[pomór rzekomy drobiu]]{{r|birdlife}}. Mimo że już wcześniej rdzenni mieszkańcy polowali na te gołębie, intensywne zabijanie ptaków rozpoczęło się dopiero w XIX wieku. Ze względu na kolonijny tryb życia ofiarą padało wiele ptaków naraz. Do metod polowań na gołębie wędrowne prócz odstrzału zalicza się łapanie ich w sieci, wypychanie młodych z gniazda kijami, zatrucia oparami palącej się siarki (ptaki z drzew spadały na ziemię). Ptaki odławiano na użytek własny lub celem sprzedaży; zdarzały się tak niskie ceny jak 50 centów za tuzin. Spadek liczebności zaobserwowano w latach 60. XIX wieku, mimo tego nie zaprzestano polowań{{r|paspig}}. Przypuszcza się, że ostatni dziki osobnik został zastrzelony w roku 1900 w [[Ohio]]{{r|gb}}. W latach 1909–1912 [[American Ornithologists' Union]] zaoferowało nagrodę w wysokości 1500$ dla każdego, kto odnajdzie gniazdo lub kolonię gołębia wędrownego, jednak poszukiwania były bezskuteczne{{r|paspig}}. 1 września 1914 o godzinie 15 w Cincinnati Zoo padł ostatni przedstawiciel gatunku, 29-letnia samica [[Martha (gołąb)|Martha]] (nazwana na cześć [[Martha Dandridge Custis Washington|Marthy Dandridge Custis Washington]]){{r|paspig}}; wcześniej, w 1910 padły dwa samce, które zamieszkiwały z nią w tym samym zoo{{r|si2}}. Jej ciało przekazano do [[Smithsonian Institution]], gdzie wystawiana była w postaci wypchanego okazu z inskrypcją informującą o dacie śmierci, wieku ptaka i wymarciu gatunku. Obecnie wypchana Martha dalej znajduje się w zbiorach tejże instytucji, ale nie jest wystawiona jako ekspozycja{{r|paspig}}; jedynie w ramach setnej rocznicy wymarcia gatunku wystawiono wypchaną Marthę na wystawie ''Once There Were Billions'' (czerwiec 2014–wrzesień 2015){{r|si2}}. Wypchany okaz gołębia wędrownego znajduje się w zbiorach Muzeum Przyrodniczego [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = Lennart Nilsson| tytuł = Krukowaty czy sikora? | wydawca = Oriolus Förlag| miejsce = Uppsala | rok = 2014| strony = 176-177, fot. 10 | isbn = 978-91-978652-0-3}}</ref>.
