Królestwo Danii i Norwegii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Brak przypisów. |
lit. |
||
Linia 105:
Działania wojenne natychmiast wykazały ogromną dysproporcję sił i tylko dzielna postawa floty duńskiej i norweskiej uratowała monarchię Chrystiana IV przed całkowitym podbojem. Zawarty w sierpniu 1645 roku pokój w Brömsebro był niezwykle ciężki. Obok zwolnienia szwedzkich statków handlowych z ceł w cieśninach duńskich, Dania musiała oddać Szwecji wyspy [[Gotlandia|Gotlandię]] i Ozylię, natomiast Norwegia utraciła prowincje [[Jämtland]], [[Härjedalen]], oraz [[Gmina Älvdalen|Idre i Serna]].
Gdy Szwecja zaangażowała się w wojnę na terenie [[I Rzeczpospolita|Polski]] ([[II wojna północna]]) król Danii [[Fryderyk III Oldenburg|Fryderyk III]] doszedł do wniosku, że jest szansa na odzyskanie strat z 1645 roku. W czerwcu Dania zaatakowała Szwecję ([[wojna duńsko-szwedzka 1657–1658]]), która jednak nie dała się zaskoczyć i już wcześniej zdążyła ściągnąć z ziem polskich znaczną
Po opanowaniu półwyspu armia szwedzka przeszła po lodzie na Zelandię i zbliżyła się do całkowicie zaskoczonej [[Kopenhaga|Kopenhagi]]. Fryderyk III skapitulował i podpisał 8 marca 1658 niezwykle ciężki [[traktat z Roskilde]]. Dania miała przekazać Szwecji trzy prowincje – [[Skania|Skanię]], [[Halland]] i [[Blekinge]] oraz wyspę [[Bornholm]]. Norwegia utraciła na rzecz Szwecji prowincje [[Bohuslän]] (na południu) i [[Trøndelag]] (w środku Norwegii).
| |||