Przebywał w oflagach: [[Oflag IV B Königstein|IV B Königstein]], [[Oflag VIII E Johannisbrunn|VIII E Johannisbrunn]] i [[Oflag VII A Murnau|VIIa Murnau]]. Po uwolnieniu, 29 kwietnia 1945, przez wojska amerykańskie, pozostał na emigracji najpierw w [[AngliaWielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie pracował jako pielęgniarz w szpitalu dla nerwowo chorych w [[Mabledon]]<ref name="WGM">{{Cytuj stronę |url = http://historia.org.pl/2014/09/23/wloczedzy-w-generalskich-mundurach/ |tytuł = Włóczędzy w generalskich mundurach |autor = Włodzimierz Nikitenko |data = 23 września 2014 |opublikowany = Historia.org.pl. |język = pl |data dostępu = 2016-11-01}}</ref><ref>Piotr Stawecki, ''Generałowie polscy. Zarys portretu zbiorowego 1776–1945'' Bellona Warszawa 2010, s. 162.</ref>. W 1954 przeniósł się do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Działał w wielu organizacjach polonijnych. W 1947 był jednym ze współzałożycieli [[Instytut Józefa Piłsudskiego (Londyn)|Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie]], działał w [[Liga Niepodległości Polski|Lidze Niepodległości Polski]]. Po przyjeździe do Stanów Zjednoczonych działał nadal w Lidze Niepodległości Polski, w stowarzyszeniu „Bratnia Pomoc”, w stowarzyszeniu Legionistów i Peowiaków. Jego głównym zaangażowaniem była jednak działalność w [[Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce|Instytucie Józefa Piłsudskiego w Ameryce]]. Od 30 listopada 1954 był członkiem Rady Instytutu, a od 19 czerwca 1955 wiceprezesem. Zmarł 21 listopada 1966 w [[Glen Cove]]. Pogrzeb odbył się 26 listopada 1966 na cmentarzu w [[Doylestown (Pensylwania)]], gdzie spoczął w Alei Zasłużonych. Jego symboliczny grób znajduje się na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]] (kwatera E-1/8,9)<ref>{{Cmentarze Warszawa|id=21018|cmentarz=Cmentarz Stare Powązki|osoba=BORTNOWSCY|data dostępu=2020-01-31}}</ref>.
