Atłasowy trzewiczek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Obsada: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 20:
|język = [[język francuski|francuski]]
|kraj produkcji = {{państwo|Francja|1984}} {{państwo|Portugalia|1984}}
|data premiery = 3 września 1985<ref>[https://www.filmweb.pl/film/Le+Soulier+de+satin-1985-111472 ''Le soulier de satin'', Filmweb]</ref>
|rok produkcji =
|gatunek =
Linia 28:
}}
'''Atłasowy trzewiczek''' (fr. ''Le soulier de satin'') – [[Francja|francusko]]-[[Portugalia|portugalski]] film fabularny z [[
== Treść ==
Doña Prouhèze, żona arystokraty, jest zakochana w Don Rodrigue, który musi wyjechać z Hiszpanii do Ameryki. Prouhèze natomiast zostaje wysłana do Afryki, gdzie ma zarządzać miastem Mogador. Dziesięć lat później Rodrigue postanawia wybrać się do Afryki w poszukiwaniu kochanki, ale dowiaduje się, że ta umarła i ostatecznie spotyka się z jej córką.
Film jest [[Adaptacja filmowa|adaptacją]] monumentalnego [[Dramat|dramatu]] pod tym samym tytułem autorstwa [[Paul Claudel|Paula Claudela]] z 1929. Dzieło było rzadko wystawiane z uwagi na objętość (pełna wersja miała siedem godzin). Również film miał dwie wersje: kinową (2:40 godziny) prezentowaną na [[38. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu w Cannes w 1985]]<ref name=":0">Mario Serenellini, ''Bezdyskusyjny mistrz "nieistniejącej" kinematografii'', w: ''Film na Świecie'', nr 347-348/1987, s. 75-76, przedruk z: ''Cinema nuovo'', nr 6/1985</ref> i pełną (6:50 godzin), zaadaptowaną na siedmioodcinkowy [[miniserial]]. Jest to [[Metafizyka klasyczna|metafizyczna]] opowieść o niemożliwej do spełnienia miłości, osadzona w realiach XVI-wiecznej [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Idealna miłość Doñi Prouhèze i Don Rodrigue'a możliwa jest do realizacji tylko w przestrzeni kosmosu, wśród gwiazd. Inaczej niż w ''[[Tristan i Izolda (legenda)|Tristanie i Izoldzie]]'' lub ''[[Romeo i Julia|Romeo i Julii]]'', bohaterowie nie są zbuntowani przeciw losowi i historii, rozdzielających kochanków w początkowych chwilach szczęścia. Ich uczucia nigdy nie zostaną fizycznie skonsumowane, będą tylko sprawdzianem wierności, pretekstem do pozbycia się doczesnych ułomności oraz osiągnięcia niebiańskiej [[Czystość (chrześcijaństwo)|czystości]] i pełni. Ich miłość ma sens jedynie wówczas, gdy jest jednoczesną próbą połączenia się z Bogiem<ref name=":1">Jerzy Uszyński, ''Kosmiczna miłość Doñi Prouhèze i Don Rodrigue'a'', w: ''Film na Świecie'', nr 347-348/1987, s. 73-74</ref>. Manoel de Oliveira stwierdził: ''dramat Claudela pobudził mnie do tego, by zmierzyć się naraz z problemem miłości i problemem władzy''<ref name=":0" />.
| |||