Socjalistyczna Partia Serbii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 30:
Po zwycięstwie i uzyskaniu 123 mandatów w 250-osobowym [[Zgromadzenie Narodowe Republiki Serbii|Zgromadzeniu Narodowym]] nowym premierem został [[Mirko Marjanović]]. W 1996 po wyborach lokalnych pod adresem SPS wysuwano zarzuty fałszerstw wyborczych. Na skutek protestów społecznych władza uznała w 1997 swoją porażkę w różnych miejscowościach, w tym w [[Belgrad]]zie. W tym samym roku do wyborów parlamentarnych socjaliści przystąpili w sojuszu z marksistowską [[Jugosłowiańska Lewica|Jugosłowiańską Lewicą]] (partią [[Mirjana Marković|Mirjany Marković]], żony Slobodana Miloševicia) i [[Liberałowie Serbii|Nową Demokracją]]. Główne partie opozycji (z wyjątkiem [[Serbski Ruch Odnowy|SPO]]) zbojkotowały te wybory. Mirko Marjanović z SPS pozostał na czele rządu, współtworzonego również przez nacjonalistycznych radykałów.
24 września 2000 przeprowadzono wybory samorządowe, parlamentarne na szczeblu federalnym, a także wybory na urząd prezydenta [[Federalna Republika Jugosławii|Federalnej Republiki Jugosławii]]. Zdecydowane zwycięstwo odniosła w nich zjednoczona pod szyldem [[Demokratyczna Opozycja Serbii|DOS]] opozycja. Jej lider, [[Vojislav Koštunica]], pokonał Slobodana Miloševicia w wyborach prezydenckich. Władze nie zamierzały uznać tych wyników, ostatecznie po [[Rewolucja buldożerów|wielotysięcznych protestach]] i zajęciu budynków rządowych przywódca socjalistów ustąpił 5 października 2000.
W przedterminowych [[wybory parlamentarne w Serbii w 2000 roku|wyborach do Skupsztiny]] przeprowadzonych dwa miesiące później SPS uzyskała tylko 37 miejsc w parlamencie, przechodząc po 10 latach rządów do opozycji. 28 czerwca 2001 Slobodan Milošević został wydany [[Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii|Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu dla byłej Jugosławii]], gdzie został oskarżony o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Zmarł w areszcie w Hadze 11 marca 2006 przed zakończeniem procesu, do końca formalnie pełniąc obowiązki przewodniczącego partii.
| |||