Daniel Halicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki zewnętrzne |
→Życiorys: poprawa linków |
||
Linia 50:
Został księciem całego Wołynia w 1228, a księciem halickim – ostatecznie, po dramatycznych perypetiach – w 1245 r. Zjednoczył na nowo ziemie [[Księstwo halicko-wołyńskie|Rusi Halicko-Wołyńskiej]], którymi rządził ze swej rezydencji w [[Chełm]]ie. Około 1251 założył obronny gród [[Lwów]], nazwany od imienia jego syna [[Lew Halicki|Lwa]]. Poślubił w 1217 r. Annę (zm. ok. 1241 – 1245 r.), córkę [[Mścisław II Udały|Mścisława Mścisławowicza zwanego Udatnym (Udałym)]], jednego z najbarwniejszych Rurykowiczów pierwszej połowy XIII w., księcia m.in. [[Nowogród Wielki|Nowogrodu Wielkiego]] i [[Halicz (miasto)|Halicza]]. Potem, po jej śmierci, pojął córkę [[kunigas]]a litewskiego [[Dowsprunk]]a, a więc bratanicę późniejszego króla Litwy [[Mendog]]a.
Daniel w roku 1223 uczestniczył w [[Bitwa nad rzeką Kałką|bitwie nad rzeką Kałką]]. Następnie w 1228 roku opanował księstwo łuckie, w ten sposób jednocząc w swych rękach praktycznie cały [[Wołyń]], a w 1238 r. osiadł w [[Halicz (miasto)|Haliczu]]. Na krótko zajął [[Kijów]] w 1239 roku, lecz musiał stamtąd uchodzić podczas najazdu tatarskiego w r. 1240. Podczas tego najazdu Daniel musiał uciekać na [[Królestwo Węgier|Węgry]], a później na [[Mazowsze]]. Terytorium jego księstwa zostało bardzo zniszczone – spalono m.in. Kijów i Halicz. W 1245 roku w przymierzu z [[Konrad I mazowiecki|Konradem I mazowieckim]] i [[Mendog]]iem Daniel [[Bitwa pod Jarosławiem (1245)|pokonał pod Jarosławiem]] Rościsława Michajłowicza wspomaganego przez wojska węgierskie (dowodzone przez wojewodę Filię) i oddziały [[Bolesław V Wstydliwy|Bolesława Wstydliwego]]. W tym samym 1245 roku Daniela wezwano do [[Złota Orda|Złotej Ordy]], której zwierzchność został zmuszony uznać.
W 1248 r. do Daniela zwrócili się z prośbą o pomoc litewscy kunigasi: [[Towciwiłł (książę połocki)|Towtywiłł]], Edywid i [[Wikint]], pozostający w konflikcie z ich krewniakiem Mendogiem. Zaczęła się trwająca do 1254 r. wojna pomiędzy państwem [[Romanowicze|Romanowiczów]] a siłami sprzyjającymi Mendogowi (w tym [[Kawalerowie mieczowi|zakonem inflanckim]]). Zakończyła się ona kompromisem, korzystnym jednak dla Rusi Halicko-Wołyńskiej. Syn Daniela [[Roman Daniłowicz|Roman]] otrzymał we władanie [[Ruś Czarna|Ruś Czarną]]. Miał jednak pozostawać w jakiejś formie zależności od Mendoga.
| |||