Edward Fenech Adami: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr techn., -bez źr. |
Funkcja sugerowania linków: dodane 2 linki. |
||
Linia 32:
== Życiorys ==
Studiował ekonomię, a następnie prawo na [[Uniwersytet Maltański|Uniwersytecie Maltańskim]]. Od 1959 praktykował jako [[adwokat]]. Na początku lat 60. dołączył do centroprawicowej Partii Narodowej. Został bliskim współpracownikiem lidera tej partii i premiera [[George Borg Olivier|George'a Borga Oliviera]]. Był redaktorem partyjnego gazety „Il-Poplu” i przewodniczącym rady administracyjnej partii. W 1962 i 1966 bez powodzenia kandydował do [[Izba Reprezentantów (Malta)|Izby Reprezentantów]]<ref name="tom"/>.
Mandat poselski uzyskał po raz pierwszy w 1969<ref name="tom">{{Cytuj stronę|url=http://www.timesofmalta.com/articles/view/20090404/local/fenech-adami-bows-out.251611|tytuł=Fenech Adami bows out|data=4 kwietnia 2009|opublikowany=timesofmalta.com|data dostępu=2017-01-05|język=en}}</ref> w wyniku wyborów uzupełniających przeprowadzanych po śmierci jednego z deputowanych<ref name="mt">{{Cytuj stronę|url=http://archive.maltatoday.com.mt/2009/04/01/t2.html|tytuł=Three decades of Eddie|data=1 kwietnia 2009|opublikowany=maltatoday.com.mt|data dostępu=2017-01-05|język=en}}</ref>. Od tego czasu z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach w 1971, 1976, 1981, 1987, 1992, 1996, 1998 i 2003, zasiadając w maltańskim parlamencie nieprzerwanie do 2004.
W 1977 wystartował w wyborach na przewodniczącego Partii Narodowej. W głosowaniu uzyskał dwie trzecie głosów, pokonując [[Ċensu Tabone]] i [[Guido de Marco|Guida de Marco]]<ref name="mt"/>. W wyborach w 1981 kierowane przez niego ugrupowanie uzyskało najwięcej głosów, jednak więcej mandatów uzyskała rządząca [[Partia Pracy (Malta)|Partii Pracy]], której zarzucano [[gerrymandering]] przy kształtowaniu okręgów wyborczych. Doprowadziło to do kryzysu konstytucyjnego i czasowego bojkotu prac parlamentu przez Partię Narodową<ref name="tom"/><ref name="mt"/>, co skutkowało zmianami w [[Ordynacja wyborcza|ordynacji wyborczej]] zapewniającymi większość mandatów zwycięskiej partii<ref name="tom"/>.
W 1987 Partia Narodowa uzyskała większość parlamentarną, w maju tegoż roku Edward Fenech Adami objął urząd premiera. Sprawował go przez dwie kadencje do października 1998, gdy jego ugrupowanie przegrało wybory z laburzystami. Przyczyn porażki upatrywano w niepopularnej reformie wprowadzającej na Malcie podatek [[Podatek od towarów i usług|VAT]]<ref name="mt"/>. Od marca 1989 do maja 1990 jednocześnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.rulers.org/maltgov.html|tytuł=Rulers: Malta: Ministries, etc.|opublikowany=rulers.org|data dostępu=2017-01-05|język=en}}</ref>.
| |||