Wikipedia

Zaburzenia psychoorganiczne: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
Niki K (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
20 287 edycji
Linia 15:
*i inne.
 
== Klasyczna [[diagnozaDiagnoza]] organiczności ==
{{main|organiczność}}
W [[psychiatria|psychiatrycznej]] służbie zdrowia istnieje potrzeba rozróżnienia, czy u podstaw objawów w indywidualnym przypadku znajdują się czynniki psychogenne, czy też neurologiczne. Na początku [[XX]] wieku w [[Neuropsychologia|neuropsychologii]] istniało przekonanie o tym, że każda osoba z uszkodzeniem mózgu posiada pewną charakterystyczną cechę - organiczność. Stąd też starano się opracować metody badania, które tą cechę pozwalałyby w łatwy sposób wykryć.
W [[psychiatria|psychiatrycznej]] służbie zdrowia istnieje potrzeba rozróżnienia, czy u podstaw objawów w indywidualnym przypadku znajdują się czynniki psychogenne, czy też neurologiczne.
 
Klasyczna procedura obejmuje opis zaburzonego [[zachowanie|zachowania]], ustalenie [[patomechanizm]]u, co umożliwia przewidywanie zachowania i ustalenie działań korekcyjnych. Celem diagnozy jest wykrycie defektu podstawowego, wskazanie zaburzeń wynikających bezpośrednio z uszkodzenia i wydzielenie objawów psychogennych.
 
Dość szybko jednak uświadomiono sobie, że hipoteza ta jest całkowicie nie trafna, a osoby z uszkodzeniem mózgu nie można sprowadzić do jakiejś jednej i prostej kategorii. Niestety, z przyczyn, które obecnie już możemy określić jako historyczne, a które miały wpływ na jakość kształcenia i możliwości finansowe, w Polsce nauki psychologiczne borykały się z licznymi trudnościami, jakie jeszcze po dziś dzień są wyraźnie obecne. Przyjęło się - szczególnie w psychiatrycznej służbie zdrowia - wykonywanie rutynowego badania "organiczności", którego przesłanki teoretyczne upatrywano właśnie w koncepcji organiczności.
 
Tymczasem obecnie wiemy, że uszkodzenie mózgu zawsze przejawia się w sposób indywidualny a jego objawy są w nierozerwalny sposób powiązane z cechami [[osobowość|osobowości]], zasobów intelektualnych, [[wykształcenie]]m, [[płeć|płcią]], [[wiek]]iem itd. Uszkodzenie mózgu może upośledzać funkcje [[procesy poznawcze|poznawcze]] i [[emocje|emocjonalne]], lecz dość wybiórczo. Dlatego też badanie organiczności, jeżeli nie jest nastawione na badanie tej funkcji, która w danym przypadku jest uszkodzona, zawiedzie. Cechą charakterystyczną metod służących określaniu organiczności jest to, że angażują one wiele różnych funkcji, lecz nigdy wszystkie. Formalne zasady badania organiczności stwierdzają, że użycie pojedynczej metody nie jest miarodajne, a im więcej metod, tym większa trafność diagnozy. Tymczasem wszystkie metody stotowane do badania organiczności w Polsce (istnieją [[triada organiczna|3 takie metody]]) są nastawione generalnie na te same funkcje poznawcze. Obecnie badanie organiczności powinno być raczej rozumiane jako krótkie badanie przesiewowe, pozwalające postawić przypuszczenie występowania organicznego ubytku funkcji poznawczych (nie koniecznie precyzując, jakich funkcji to dotyczy), pod warunkiem, że w użyciu znajdą się metody które łącznie angażują wiele różnych funkcji.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia_psychoorganiczne”