Nathanael Greene: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Rklisowski (dyskusja | edycje) m Zmiana linku ze strony przekierowującej Jerzy Waszyngton na George Washington przy pomocy Popups |
Rklisowski (dyskusja | edycje) poprawa linków |
||
Linia 2:
'''Nathanael Greene''' (ur. [[7 sierpnia]], [[1742]] r., zm. [[19 czerwca]], [[1786]]) generał [[Armia Kontynentalna|Armii Kontynentalnej]] w czasie [[Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych|wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych]]. Na początku wojny Greene był szeregowym członkiem milicji stanowej w [[Rhode Island]]; w czasie wojny awansował, przy poparciu [[George Washington|Waszyngtona]] do stopnia generała-majora i jednego z najlepszych dowódców w czasie wojny. [[Greensboro]], trzecie co do wielkości miasto stanu [[Karolina Południowa]], zostało nazwane jego imieniem.
Syn [[kwakrzy|kwakierskiego]] farmera i kowala, urodził się w Potowomut w kolonii brytyjskiej Rhode Island. Sam zdobywał wykształcenie, szczególnie interesując się matematyką, historią i prawem. Pastor Ezra Stiles, późniejszy rektor uniwersytetu w [[Yale]], wywarł
W roku [[1770]], Greene przeprowadził się do Coventry, gdzie pracował, do śmierci ojca, w rodzinnej odlewni metali. Wkrótce został wybrany do lokalnego zgromadzenia ustawodawczego i był wybierany ponownie w latach 1771, 1772 i 1775. Sympatyzował z wigami, lub - jak ich powszechnie nazywano - patriotami, partią dążącą do wyzwolenia spod jarzma korony brytyjskiej. W roku 1774, ożenił się z Catharine Littlefield z Block Island. Jej ciotka, Catherine Ray, była bliską przyjaciółką [[Benjamin Franklin|Franklina]].
W maju [[1775]] został mianowany (ze stopnia szeregowca) generałem tzw. ''Rhode Island Army of Observation'' sformowanej w odpowiedzi na oblężenie [[Boston]]u przez [[Wielka Brytania|Brytyjczyków]].
[[9 sierpnia]], [[1776]], został mianowany jednym z czterech generałów-majorów i postawiony na czele oddziałów Armii Kontynentalnej na [[Long Island]], gdzie zbudował fortyfikacje wówczas znane jako Fort Putnam, a obecnie Fort Greene Park na wschód od [[Brooklyn]]u.
Był głównym orędownikiem wycofania się z [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] i spalenia miasta, by stało się bezużyteczne dla Brytyjczyków. W dniu [[25 października]], [[1776]] roku, przejął od generała [[Israel Putnam|Israela Putnama]] dowództwo nad umocnieniami Fort Washington. Był niewątpliwie odpowiedzialny za utracenie tej pozycji, ale utrzymał się na stanowisku za poręczeniem Waszyngtona.
Przegrał wiele bitew, ale Waszyngton wspierał go w każdej sytuacji. Pod koniec wojny ([[1781]]) został mianowany dowódcą armii na południu, gdzie jego operacje osłabiały niewielkie siły brytyjskiego generała [[Charles Cornwallis|Cornwallisa]], a w konsekwencji doprowadziły do zakończenia wojny i ostatecznego zwycięstwa.
| |||