Spichlerz w Stargardzie
Spichlerz w Stargardzie został zbudowany w Stargardzie w 1685 roku z cegły nad Młynówką, jest najstarszym tego typu zabytkiem spośród 4 istniejących na Pomorzu Zachodnim.
.jpg)
Spichlerz został zaprojektowany na planie prostokąta o wymiarach 15 x 28 m jako jednokondygnacyjna budowla, obecnie jest trzypiętrowy, przykryty dwuspadowym dachem. Skupowane w średniowieczu zboże z ziemi stargardzkiej i pyrzyckiej było transportowane Iną oraz lądem. Do rozładunku służyło urządzenie wyciągowe, zainstalowane w szczycie spichlerza od strony wschodniej, a oprócz tego do zsypywania ziarna wykorzystywano otwory w elewacjach bocznych i w szczycie od strony rzeki. Zboże było transportowane dalej rzeką do Inoujścia.
W XVIII wieku w spichlerzu mieściła się faktoria solna, która pośredniczyła w handlu z Wielkopolską, a w wieku XIX ponownie składowano w nim zboże.
Spichlerz jako obiekt gospodarczy nie posiada dekoracji.
W 1945 roku w czasie bombardowań spichlerz został spalony. Odbudowano go w latach 1975-1980, a wnętrza przystosowano na potrzeby lokalu gastronomicznego.
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej.: A-1476 z 18.11.1959
Bibliografia edytuj
- Ober M., Stargard Szczeciński, Warszawa 1988, s. 42
- Zenkner J., Stargard. Klejnot na Pomorskim Szlaku, Stargard 2006, s. 60-61