Spiski Przechód
Spiski Przechód (słow. Spišský priechod[1]) – drobna przełęcz w długiej bocznej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położona w północno-zachodniej grani Spiskiej Grzędy, opadającej w stronę o wiele bardziej wybitnej Baraniej Przełęczy, w miejscu, w którym grań przestaje biec niemal poziomo i zaczyna piąć się w stronę wierzchołka Spiskiej Grzędy[2].
 Spiski Przechód na prawo od najniższej Baraniej Przełęczy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
1901 |
| Pierwsze wejście |
Józef Gąsienica |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′58,7″N 20°12′01,3″E/49,199639 20,200361
| |
Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Północno-wschodnie stoki opadają z niej do Baraniej Kotliny w Dolinie Dzikiej, zaś południowo-zachodnie – do Baraniego Ogrodu w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich[3]. Przez Spiski Przechód wiedzie droga dla taterników łącząca sąsiednie doliny, będąca alternatywą dla przejścia przez Baranią Przełęcz. Droga prowadzi przez Wyżnią Spiską Przełączkę w południowo-zachodniej grani Spiskiej Grzędy i w zimie jest zazwyczaj mniej zaśnieżona niż żleb na północny wschód od Baraniej Przełęczy[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – przewodnik Józef Gąsienica z Szymoszkowej, w 1901 r.,
- zimowe – L. Kucharík i Arno Puškáš, 23 kwietnia 1953 r.[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-30].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 77.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.