Stanisław Dulfus
Stanisław Dulfus baron herbu Dulfus (ur. 22 marca 1762 w Warszawie, zm. 25 stycznia 1847 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego.
| pułkownik jazdy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
Armia Pruska |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku kawalerii |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-rosyjska 1792 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujStanisław Dulfus urodził się 22 marca 1762 roku w Warszawie. W maju 1787 roku jako podchorąży rozpoczął służbę w pruskim 4 Pułku Huzarów Eugeniusza Fryderyka Księcia Wirtemberskiego. 30 listopada 1789 roku został zwolniony z pruskiej Armii, a 11 grudnia tego roku rozpoczął służbę w Kawalerii Narodowej Wojsk Rzeczypospolitej jako adiutant podporucznik. W 1792 roku uczestniczył w wojnie z Rosją. 18 czerwca tego roku walczył w bitwie pod Zieleńcami, a 18 sierpnia awansował na porucznika w Kawalerii Narodowej. Dwa lata później, w czasie insurekcji kościuszkowskiej znów walczył z Rosjanami. Wziął udział w bitwie pod Powązkami, Błoniem (10 lipca) i Kamionką. 12 września 1794 roku otrzymał nominację na podpułkownika. 12 stycznia 1801 roku, w stopniu kapitana, został przyjęty do Legionów Polskich we Włoszech. 1 kwietnia 1807 roku został szefem szwadronu w Pułku 2 Ułanów. 15 maja tego roku awansował na majora. 20 marca 1810 roku otrzymał nominację na pułkownika i dowódcę Pułku 4 Strzelców Konnych[1]. Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[2]. 28 listopada 1812 roku w czasie bitwy nad Berezyną został ranny w lewą nogę.
13 grudnia 1816 roku został organizatorem i pierwszym dowódcą Korpusu Żandarmerii[3]. 1 czerwca 1825 roku został przeniesiony „na reformę”[4]. 25 grudnia 1828 roku został „umieszczony a la suite w wojsku”. Nie pełnił czynnej służby wojskowej i nie zajmował żadnego stanowiska, ale miał prawo występować w mundurze[5][6]. Zmarł 25 stycznia 1847 roku w Warszawie. Pochowany w katakumbach cmentarza Powązkowskiego (rząd 103-5)[7].
Ordery i odznaczenia
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Bronisław Gembarzewski, Wojsko Polskie..., s. 132, 140.
- ↑ Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 18, s. 175.
- ↑ Rozkaz dzienny Naczelnego Wodza do Wojska Polskiego z 13 grudnia 1816 roku.
- ↑ Rozkaz dzienny Naczelnego Wodza, wielkiego księcia Rosji Konstantego do Wojska Polskiego z 1 czerwca (20 maja) 1825 roku w: Gazeta Korespondenta Warszawskiego i Zagranicznego Nr 93 z 11 czerwca 1825 roku, s. 1259.
- ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1829, Drukarnia Wojskowa, Warszawa 1829 rok, s. 22.
- ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1830, Drukarnia Wojskowa, Warszawa 1830, s. 24.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW DULFUS, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
Bibliografia
edytuj- Lista imienna Oficerów Legiów Polskich we Włoszech, wojsk posiłkowych przy Rzeczypospolitej Cyzalpińskiej: od roku 1797 po koniec 1806. Jako też Legii Nad-Dunajskiej od roku 1799 przy wojskach Rzeczypospolitej Francuskiej po koniec roku 1802, w: Kazimierz Władysław Wójcicki, Cmentarz Powązkowski oraz cmentarze katolickie i innych wyznań pod Warszawą i w okolicach tegoż miasta, tom III, Drukarnia S. Orgelbranda, Warszawa 1858, s. XXIII.
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko Polskie. Księstwo Warszawskie 1807-1815, Gebethner i Wolff, Warszawa 1905.