Stanisław Korecki[1] (ur. 27 września 1833 w Wieluniu – ?), franciszkanin, powstaniec styczniowy, zesłaniec.

Stanisław Korecki
Bolesław Korecki
Data i miejsce urodzenia

27 września 1833
Wieluń

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Franciszkanie

Prezbiterat

6 marca 1859

Był synem Jana i Anny z Bajerów. Uczył się w Wieluniu i tu wstąpił do zakonu Franciszkanów. Studia z zakresu gramatyki i filozofii odbywał w klasztorze w Lutomiersku, a w 1856, na studia teologiczne wysłano go do klasztoru św. Antoniego w Warszawie. 6 marca 1859 otrzymał święcenia kapłańskie. Pełnił posługę w Brzezinach i Koninie, a od 1862 r. był zastępcą mistrza nowicjatu i kaznodzieją świątecznym w Wieluniu. Rosjanie skazali go na rozstrzelanie (patrz: hasło "Radoszewice"), lecz zamienili mu wyrok na 12 lat katorgi w Akatui. Był winien wygłaszania kazań, w których namawiał włościan do udziału w powstaniu, potępiania współdziałania chłopów z wojskiem rosyjskim i przekazania nazwisk zdrajców powstańcom. W 1869 otrzymał prawo powrotu do Europy. Nie miał jednak środków na podróż. Jego dalsze losy są nieznane.

Literatura edytuj

Przypisy edytuj

  1. Stanisław to imię zakonne, na chrzcie otrzymał imię Bolesław