Stanisław Lenczewski

Stanisław Lenczewski (ur. 2 października 1917 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 1986 tamże) – polski rzemieślnik i działacz społeczny, wiceprezydent Gdańska (1946–1947), poseł na Sejm PRL VI kadencji (1972–1976), wicewojewoda gdański. Budowniczy Polski Ludowej.

Stanisław Lenczewski
Data i miejsce urodzenia

2 października 1917
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1986
Warszawa

Zawód, zajęcie

rzemieślnik, polityk

Stanowisko

poseł na Sejm PRL VI kadencji (1972–1976), wiceprezydent Gdańska (1946–1947), wicewojewoda gdański

Partia

Stronnictwo Demokratyczne (1951–1986)

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”

Życiorys

edytuj

Był synem Jana i Jadwigi. W latach 1936–1939 studiował na Wydziale Elektrotechniki Politechniki Gdańskiej, uzyskując wykształcenie wyższe niepełne. Po powrocie do Warszawy zatrudniony w warsztacie elektrotechnicznym. Pomagał w montowaniu nielegalnych radioodbiorników. W 1944 walczył w powstaniu warszawskim, podczas którego został ranny, a później aresztowany.

W 1945 ponownie znalazł się w Gdańsku, gdzie podjął pracę w Ministerstwie Administracji Publicznej. Mianowano go wiceprezydentem Gdańska, a później zatrudniono w Urzędzie Wojewódzkim, którego był współorganizatorem. Sprawował funkcję wicewojewody gdańskiego.

W 1947 wrócił do Warszawy i założył prywatny warsztat radiotechniczny. Kontynuował naukę w Studium Ekonomicznym Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Działał w samorządzie rzemieślniczym: w 1972 objął funkcję prezesa Zarządu Związku Izb Rzemieślniczych, później był przewodniczącym Rady Centralnego Związku Rzemiosła.

Od maja 1951 działał w Stronnictwie Demokratycznym. Był m.in. wiceprzewodniczącym Stołecznego Komitetu partii (1967–1968) i wiceprzewodniczącym Centralnego Komitetu (1973–1981), a także członkiem prezydium CK (1969–1973, 1981–1986). Od 1961 do 1969 zasiadał w Stołecznej Radzie Narodowej. W 1972 uzyskał mandat posła na Sejm z okręgu Warszawa–Wola. Był członkiem Komisji Drobnej Wytwórczości, Spółdzielczości Pracy i Rzemiosła oraz Komisji Handlu Wewnętrznego. W 1981 został wybrany na honorowego przewodniczącego Krajowej Rady Rzemiosła. Był członkiem zarządu Cechu Elektryków.

Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1984)[1], Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego, Złotą Honorową Odznaką Rzemiosła i Odznaką „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”.

Żonaty z Zofią Lenczewską[2]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 59B-VI-10)[3].

W czasie studiów przyjęty do Polskiej Korporacji Akademickiej „Z.A.G. Wisła” w Gdańsku[4].

Przypisy

edytuj
  1. Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 22
  2. „Kurier Polski”, nr 163 z 25 sierpnia 1986, s. 2
  3. Jan Kieniewicz (red.), Cmentarz Bródnowski, Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy, Warszawa 2007, s. 228
  4. Sprawozdanie z działalności K! „Z.A.G. Wisła” w Gdańsku, Gdańsk 1937 (i dalsze)

Bibliografia

edytuj