Stanisław Tarło (duchowny)

polski biskup katolicki
(Przekierowano z Stanisław Tarło (biskup))

Stanisław Tarło herbu Topór (ok. 1480-14 grudnia 1544[2]) – biskup przemyski, sekretarz królewski, poeta.

Stanisław Tarło
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

1480

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1544
Krosno

Miejsce pochówku

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kraśniku

Biskup przemyski
Okres sprawowania

1537-1544

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

Sakra biskupia

17 sierpnia 1537[1]

Życiorys

edytuj

Urodził się w Szczekarzewicach (Tarłów) [potrzebny przypis]. Był synem Stanisława Tarły i Małgorzaty Magier[3]. Uczył się w Chełmnie u Księży Braci z Zwoll, Akademii Krakowskiej, Bolonii i Rzymie [potrzebny przypis]. Był sekretarzem króla Zygmunta I. Zasłynął jako humanista i poeta. Napisał poemat De Bello Pruthenico o wojnie z Albrechtem Hohenzollernem[4].

Był kanonikiem płockim i krakowskim w 1506 roku oraz archidiakonem lubelskim w 1515 roku[3]. Co najmniej od 1529 roku był proboszczem (prepozytem) końskowolskim[4]. Zamieszkał w Pałacu biskupim w Krośnie. Poświęcił m.in. kaplicę, ufundowaną przez Bonera na Zamku w Odrzykoniu [potrzebny przypis].

Był posłem Zygmunta I Starego na sejmik województwa krakowskiego w Proszowicach[5].

Zmarł w Krośnie 14 grudnia 1544. Pochowany został w kościele farnym w Krośnie. Na marmurowej płycie jest herb Topór, insygnia biskupie wraz z napisem: “A.D. 1544 die 14 Decembris".[6] Herb Topór rodziny Tarłów znajduje się także na obrazie “Wskrzeszenia Piotrawina", który biskup ufundował w 1520 r. dla katedry w Sandomierzu [potrzebny przypis].

Przypisy

edytuj
  1. Catholic-hierarchy
  2. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. III, Monasterium 1923, s. 279. (łac.)
  3. a b Marek J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9.
  4. a b P. Pytlak, Tajemnice archiwum parafialnego w Końskowoli, TODK Fara Końskowolska, Końskowola 2009, s. 16.
  5. Andrzej Wyczański, Posłowie Zygmunta I na sejmiki, w: Władza i społeczeństwo XVI i XVII w., Warszawa 1989, s. 195.
  6. Jan Fijałek "Tarłowie znamienitego rodu początki i świetność" [w;] "Przegląd Historyczny", 10/1, wyd. 1910 s.54