Stankar
Stankar – polski herb szlachecki z nobilitacji, używany przez kilka rodzin.
Opis herbu edytuj
Juliusz Karol Ostrowski przekazuje informacje o dwóch wariantach herbu[1]. Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
Stankar I: W polu srebrnym orzeł czarny z orężem złotym i takąż koroną, z zaćwieczoną na niej chorągwią czerwoną, zaś na piersiach orła tarcza sercowa, czerwona z mieczem na opak srebrnym, nad którym takiż półksiężyc. Klejnot: nieznany. Labry nieznanej barwy.
Stankar II: W polu srebrnym z bordiurą czerwoną, orzeł czarny o orężu złotym i takiejż koronie, na którego piersi tarcza sercowa czerwona, w której miecz srebrny nad takimż półksiężycem na opak. Klejnot: chorągiew czerwona, ułożona na kształt litery S na mieczu srebrnym. Labry czerwone, podbite srebrem.
Ostrowski podaje, że według Siebmachera, ten wariant herbu miał orła czerwonego[1].
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Nadany Franciszkowi Stankarowi 5 sierpnia 1569[2]. Odmiana Stankar II przysługiwała pruskim Stankarom, którym potwierdzono szlachectwo w 1788[1].
Herbowni edytuj
Tadeusz Gajl podaje 5 nazwisk herbownych:
Bordecki, Potrzebski, Smoczyński, Stankar, Wilbik.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Stankar z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Stankar II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 366.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 268. ISBN 83-7181-217-5.