Staw pierścienno-nalewkowy

Staw pierścienno-nalewkowy (łac. articulatio cricoarytenoidea) – w anatomii człowieka staw łączący chrząstkę pierścieniowatą i chrząstkę nalewkowatą. Budową jest podobny do stawu eliptycznego. W obręb stawu wchodzi powierzchnia stawowa położona na bocznej części górnego brzegu płytki chrząstki pierścieniowatej (tworząca wydłużoną, wypukłą główkę stawową) oraz powierzchnia leżąca z boku podstawy chrząstki nalewkowatej (tworząca panewkę). Objęte są one wiotką i cienką torebką stawową, przyczepiającą się do brzegów powierzchni stawowych i wzmocnioną od przyśrodkowej i tylnej strony więzadłem pierścienno-nalewkowym tylnym[1]. Staw umożliwia ruchy przywodzenia i odwodzenia, a także ruchy obrotowe chrząstki nalewkowatej, co powoduje zbliżanie lub oddalanie od siebie wyrostków głosowych, a tym samym zwarcie lub rozwarcie szpary głośni[1][2].

Krtań, widok z tyłu. Po prawej stronie więzadło pierścienno-nalewkowe tylne przecięto, uwidaczniając torebkę stawu pierścienno-nalewkowego (articular capsule of cricoarytaenoid articulation).

Przypisy edytuj

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 353, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. Piotr Chęciński, Anatomia i fizjologia krtani i gardła dolnego, [w:] Kazimierz Niemczyk i inni red., Otorynolaryngologia kliniczna. Tom 2., Warszawa: Medipage, 2015, s. 523–534, ISBN 978-83-64737-25-1.