Wikipedia

Stefan Błocki

Stefan Rudolf Błocki[a] (ur. 20 maja 1887 w Przemyślu, zm. 13 października 1954) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Stefan Rudolf Błocki
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1887
Przemyśl

Data śmierci

13 października 1954

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

42 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys edytuj

Urodził się 20 maja 1887 w Przemyślu, w rodzinie Kazimierza[2]. Jesienią 1907 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 45 w Przemyślu[3]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)[4], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[5][6][7]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie: kadeta-zastępcy oficera ze starszeństwem z 1 września 1907[8], chorążego w 1908 ze starszeństwem z 1 września 1907[9], porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1910[10], nadporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914[11] i kapitana ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917[12].

25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[13]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej Nr 2, a jego oddziałem macierzystym był 16 Pułk Piechoty w Tarnowie[14]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 191. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 16 pp[15]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 81 Pułku Piechoty w Grodnie[16]. W 1923 był komendantem Kadry Batalionu Zapasowego 81 pp[17]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 80. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. W tym samym roku został przydzielony z macierzystego pułku do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko pełniącego obowiązki szefa Oddziału Ogólnego[19]. W październiku 1926 został przeniesiony do 63 Pułku Piechoty w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[20]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisku dowódcy pułku[21][22]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Komendy Placu Wilno na stanowisko komendanta[23]. Od 1932 był komendantem miasta Wilna[24]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[25]. Zmarł 13 października 1954 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Lubaniu[26].

Ordery i odznaczenia edytuj

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi edytuj

  1. ↑ W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion ppłk. Stefana Błockiego z „Stefan” na „Stefan Rudolf”[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 23.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-20].
  3. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 523.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 468.
  5. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 354.
  6. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 465.
  7. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 596.
  8. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 337.
  9. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 350.
  10. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 352.
  11. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 92.
  12. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 135.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 8 grudnia 1920, s. 1320.
  14. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 66, 560.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 30.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 553.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 401.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 167.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 46, 311, 343.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926, s. 334.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 136.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 58, 163.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 233.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 505.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 85.
  26. ↑ śp. Stefan Błocki. Zakład Gospodarki i Usług Komunalnych Sp. z o.o. w Lubaniu. [dostęp 2023-11-20].
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1930, s. 78.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19.

Bibliografia edytuj

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Błocki&oldid=71905203”