Stefan z Narbony (ur. w Saint-Thibéry we Francji, zm. 29 maja 1242 w Avignonet koło Tuluzy) – francuski kapłan franciszkański (OFM), inkwizytor, męczennik, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego[1].

Błogosławiony
Stefan z Narbony OFM
prezbiter
męczennik
Miejsce urodzenia

Saint-Thibéry (Francja)

Data i miejsce śmierci

29 maja 1242
Avignonet

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

6 września 1866
przez Piusa IX

Wspomnienie

29 maja

Był opatem benedyktynów pod Tuluzą, kiedy postanowił, podobnie jak św. Antoni Padewski, przenieść się do franciszkanów. Mając dobre przygotowanie teologiczne występował przeciwko heretykom z sekty albigensów, działającej w południowej Francji. W 1235 został mianowany inkwizytorem i w następnych latach wspólnie z dominikańskim inkwizytorem Wilhelmem Arnoldem prowadził wiele śledztw przeciwko albigensom w diecezji tuluskiej[2].

Od listopada 1241 roku Stefan i Wilhelm Arnold odbywali jako inkwizytorzy objazd po wschodniej części diecezji tuluskiej. W maju 1242 przybyli do miejscowości Avignonet. Towarzyszyło im kilku pomocników, wśród których byli franciszkanin Rajmund z Carbony, dwaj dominikanie, benedyktyński przeor Avignonet, archidiakon Lezet Rajmund de Costiran, jeden kleryk, notariusz i dwóch woźnych. Zostali oni podstępnie zwabieni do zamku i następnie ścięci przez należących do sekty albigensów rycerzy. Męczeństwo miało miejsce w wigilię uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, w nocy z 28 na 29 maja 1242[3].

Obaj męczennicy franciszkańscy pochowani zostali w klasztorze braci mniejszych w Tuluzie. Papież Innocenty IV już w 1243 roku wydał deklarację, w której uznał ich (oraz ich towarzyszy) za męczenników za wiarę[4], jednak formalnie zostali beatyfikowani przez papieża Piusa IX (OFS) 6 września 1866[5][6].

Bł. Stefan z Narbony czczony jest w Kościele katolickim w grupie Dwunastu Męczenników z Tuluzy w dzienną pamiątkę śmierci[6][7]. Franciszkanie wspominają błogosławionego 26 maja.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 558. ISBN 83-910410-0-X.
  2. Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 223–225.; Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 21.
  3. Malcolm Barber: Katarzy. Warszawa: PIW, 2005, s. 126. ISBN 83-06-02923-2.; Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 35–36.; Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 169–170.
  4. Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 36.
  5. Tadeusz Słotwiński, Maksymilian Damian: Święci franciszkańscy na każdy dzień. Wrocław: Wydaw. Św. Antoniego, 2003, s. 227. ISBN 83-88598-38-4.
  6. a b Franciszkańscy męczennicy z Tuluzy (+1242) na franciszkanie.pl [opublikowano: 2010-05-29]
  7. Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 36. oraz Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 170., podają, że męczenników było tylko jedenastu.