Albigensi
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Katarzy (dyskusja).
|
Albigensi – ruch religijno-społeczny w XII-XIV w. we Francji (utożsamiany z katarami), rekrutujący się głównie spośród mieszczan i rycerstwa. Jego doktryna jest podobna do manicheizmu, głosi ideę ubóstwa, jest przeciwna gospodarczej hegemonii kleru, uznaje wojny za zło[1]. Byli prześladowani i zostali wytępieni (m.in. wyprawy krzyżowe) przez inkwizycję[2].
Historia Edytuj
Religijne i filozoficzne poglądy katarów zostały zaczerpnięte (prawdopodobnie poprzez bogomiłów na Bałkanach) z dawnych gnostyckich nauk manichejczyków, a także z nauk niektórych wędrownych kaznodziejów, jak Henryk z Lozanny, który nawoływał do odnowienia Kościoła w ubóstwie apostolskim. Popularyzacji tych poglądów sprzyjało coraz wyraźniejsze rozwarstwienie majątkowe ludności bogacących się miast i okolicznych wsi. Jedną z przyczyn zyskiwania na popularności tych doktryn był zapewne wielki głód w latach 1144–1146, 1151, 1162. Dalszej radykalizacji, która doprowadziła do buntu, sprzyjał kontrast pomiędzy bogatą warstwą duchowną i stanem rycerskim a ewangelicznym wzorem apostolskim, wzmaganym przez własną biedotę chłopstwa i mieszkańców miast.
Religia Edytuj
Odrzucili oni świat materialny, który uznali jako zły. Zwracali się całkowicie ku sferze duchowej. Uważali ponadto, że Jezus Chrystus nie był człowiekiem, a jedynie duchem. Z tymi naukami łączyły się określone zasady postępowania, których ściśle przestrzegano[3].
Krucjaty przeciwko albigensom Edytuj
Poglądy albigensów zyskiwały coraz większą popularność. W związku z tym papiestwo postanowiło zorganizować przeciwko nim krucjatę. Dlatego na początku XIII w. na wezwanie papieża na siedziby albigensów ruszyło rycerstwo z południowej części Francji. Krzyżowcy zabili tysiące z katarów, niszcząc przy tym całe miasta. Wojna z albigensami trwająca dwadzieścia lat, naznaczona okrucieństwem z obu stron, doprowadziła do eksterminacji znacznej części ludności[4]. Według Hansa Kunga okryła hańbą znak krzyża oraz wynaturzoną ideę chrześcijaństwa[4].
Albigensi w kulturze Edytuj
- Zbigniew Herbert poświęcił albigensom esej O albigensach, inkwizytorach i trubadurach w zbiorze "Barbarzyńca w ogrodzie".
Przypisy Edytuj
- ↑ R. Haasler, Zbrodnie w imieniu Chrystusa, Katowice 2000, s. 107.
- ↑ Praca zbiorowa, Encyklopedia Powszechna PWN., Warszawa 1976, t.1 s.49,
- ↑ Śladami przeszłości Podręcznik do historii dla klasy drugiej gimnazjum. Nowa Era, 2010. ISBN 978-83-7547-279-0.
- ↑ a b H. Kung, Krótka historia kościoła katolickiego., Wrocław 2004, s.85,
Bibliografia Edytuj
- Mark Gregory Pegg: A Most Holy War: The Albigensian Crusade and the Battle fot Christendom. Oxford – New York: Oxford University Press, 2008. ISBN 978-0-19-517131-0.