Stenus brunnipes
Stenus brunnipes – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Stenus brunnipes | |||||
Stephens, 1833 | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Podrodzaj |
Stenus (Tesnus) | ||||
Gatunek |
Stenus (Tesnus) brunnipes | ||||
|
Gatunek ten został opisany w 1833 roku przez Jamesa Francisa Stephensa[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,5 do 4 mm, z wierzchu silnie punktowanym. Głowę cechuje czoło o V-kształtnie zbieżnych, głębokich wklęśnięciach bocznych. Pokrywy nie przekraczają długościom przedplecza. Początkowe tergity odwłoka pozbawione są listewek w częściach nasadowych, natomiast zaopatrzone są w rynienkowate punkty. Odnóża ubarwione są jasnobrunatnie. Stopy charakteryzuje czwarty człon z lekkim, sercowatym wcięciem[2].
Owad palearktyczny, w Europie rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich po Wyspy Brytyjskie i środkową część Skandynawii na północy[3][2] oraz Rosję na wschodzie. Znany również z Polski[3][2]. W Afryce występuje w Maroku, Algierii, Tunezji i Libii[1]. W Azji notowany w Turcji, Syrii, Turkmenistanie, Tadżykistanie i Indiach[1]. Zasiedla wilgotne łąki i lasy oraz pobrzeża wód, preferując podłoże szlamowate. Przebywa pod napływkami i szczątkami roślinnymi[3][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Inscecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. IV Staphylinine Group (Part I): Euastethinae, Leptotyphlinae, Megalopsidiinae, Oxyporinae, Pseudopsinae, Solieriinae, Steninae. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 1807-2440, 2001. Nowy Jork.
- ↑ a b c d Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 b Kusakowate - Staphylinidae: Myśliczki - Steninae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1961.
- ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.