Stojczo Stoiłow, bułg. Стойчо Стоилов (ur. 15 października 1971 w Błagojewgradzie) – bułgarski piłkarz grający na pozycji pomocnika.

Stojczo Stoiłow
Стойчо Стоилов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1971
Błagojewgrad

Wzrost

182 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1990 Pirin Błagojewgrad ? (?)
1990–1992 CSKA Sofia ? (?)
1992–1994 Pirin Błagojewgrad ? (?)
1994–1995 CSKA Sofia ? (?)
1995–1996 Dobrudża Dobricz ? (?)
1996–1999 Liteks Łowecz ? (?)
1999–2002 1. FC Nürnberg 64 (7)
2002–2003 Liteks Łowecz 11 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2001  Bułgaria 10 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Stoiłow urodził się w Błagojewgradzie i wychował się w klubie Pirin Błagojewgrad. W 1989 roku zadebiutował w trzeciej lidze, a rok później był już piłkarzem pierwszoligowego CSKA Sofia. W 1992 roku wywalczył swoje pierwsze mistrzostwo kraju w karierze, ale w 1993 roku wrócił do Pirinu. W 1994 roku znów grał w CSKA, w którym spędził jeden sezon. W 1995 roku został piłkarzem Dobrudży Dobricz, a w 1996 trafił do Liteksu Łowecz. Tam był czołowym strzelcem i dwukrotnie przyczynił się do zdobycia przez Liteks tyłu mistrzowskiego w latach 1998 i 1999.

Latem 1999 roku Stoiłow przeszedł do niemieckiego 1. FC Nürnberg. W 2. Bundeslidze zadebiutował 15 sierpnia w wygranym 3:0 domowym meczu z SV Waldhof Mannheim. W 2001 roku awansował wraz z Nürnberg do pierwszej ligi, jednak po awansie drużyny z Norymbergi był tylko rezerwowym, w efekcie czego w 2002 roku wrócił do Bułgarii i przez rok ponownie grał w Liteksie Łowecz. W 2003 roku zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W reprezentacji Bułgarii Stoiłow zadebiutował 25 marca 1998 roku w przegranym 0:1 towarzyskim spotkaniu z Macedonią. W 1998 roku został powołany przez selekcjonera Christo Bonewa do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam był rezerwowym i nie rozegrał żadnego spotkania. Do 2001 roku wystąpił w 10 meczach drużyny narodowej i zdobył jednego gola.

Bibliografia

edytuj