Strofa onieginowska
Strofa onieginowska – zastosowany przez Aleksandra Puszkina w Eugeniuszu Onieginie typ strofy rymowej. 14 wersów napisanych jambem 4-stopowym, zawierający następujący układ rymów ababccddeffegg. W oryginale rosyjskim rymy a, c, i e są żeńskie, a rymy b, d, f i g męskie. Sprawa oddawania skomplikowanego schematu strofy w przekładzie na język polski była kwestią dyskusyjną. Formę strofy odwzorowali dokładnie w swoich tłumaczeniach Leo Belmont[1] i Julian Tuwim[2]. Natomiast Adam Ważyk w swojej wersji zmienił układ rymów z uwagi na praktyczną trudność pisania po polsku z użyciem rymów męskich[3]
- Więc kogo kochać? Komu wierzyć?
- Kto nie zgotuje nigdy zdrad?
- Kto naszym łokciem będzie mierzyć
- Z usłużną miną – cały świat?
- Kto o nas fałszu nie powtórzy?
- Kto da przytułek podczas burzy?
- Kto się nie zlęknie naszych plam?
- Kto się nie znudzi nigdy nam?
- – O, ty, co widma szukasz mylnie,
- Porzuć wysiłków próżnych rój
- I, czytelniku drogi mój,
- Samego siebie kochaj silnie,
- Boć tylko w sobie – dobrze zważ
- – Taki uprzejmy przedmiot masz!
- (tłum. Leo Belmont)
Przypisy edytuj
- ↑ Aleksander Puszkin Eugeniusz Oniegin, Przełożył Leo Belmont, Warszawa 2016, seria Arcydzieła literatury rosyjskiej - kolekcja Hachette.
- ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Onieginowska strofa [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński.Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s.154.