Studio Chizu

japońskie studio animacji

Studio Chizu (jap. スタジオ地図 Sutajio Chizu) – japońskie studio animacji z siedzibą w Tokio, w Japonii. Firma została założona w kwietniu 2011 roku przez Mamoru Hosodę i Yūichirō Saitō[1]. Studio Chizu zdobyło trzy Nagrody Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii Animacja Roku[2][3][4]. Obraz w ich logo nawiązuje do Makoto Konno, głównej bohaterki wyreżyserowanego przez Hosodę filmu O dziewczynie skaczącej przez czas (2006).

Studio Chizu
Państwo

 Japonia

Siedziba

Suginami, Japonia

Data założenia

kwiecień 2011

Forma prawna

kabushiki-gaisha

Dyrektor

Yūichirō Saitō (CEO)

Położenie na mapie prefektury Tokio
Mapa konturowa prefektury Tokio, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Studio Chizu”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Studio Chizu”
Ziemia35°42′21,1″N 139°37′14,3″E/35,705861 139,620639
Strona internetowa

Historia edytuj

Studio Chizu zostało założone przez Yūichirō Saitō i Mamoru Hosodę, którzy wcześniej związani byli ze studiem animacji Madhouse. Saitō pracował w Madhouse od 1999 roku[5] i był współproducentem filmu O dziewczynie skaczącej przez czas w reżyserii Mamoru Hosody. Według Saitō celem studia było „studio autorskie” Hosody[6], który sam wspomniał, że stworzenie Studia Chizu było konieczne, aby mógł robić filmy, które chciał robić[7].

Pierwszy film pełnometrażowy – Wilcze dzieci – Studio Chizu wyprodukowało wspólnie ze studiem Madhouse w 2012 roku. Film zarobił około 55 milionów dolarów[8] i zdobył Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii Animacja Roku[2]. W 2013 roku z firmą skontaktował się przedstawiciel francuskiej wytwórni filmowej Gaumont, który chciał współpracować ze Studiem Chizu przy międzynarodowej dystrybucji ich filmów[6]. Partnerstwo dystrybucyjne zostało ogłoszone w 2014 roku[9].

W 2015 roku ukazał się drugi film produkcji studia – Bakemono no ko, który zarobił ponad 49 milionów dolarów[10] i także zdobył Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii Animacja Roku[3].

Kolejny film Hosody, Mirai, miał swoją premierę w 2018 roku i otrzymał nominację do Oscara za najlepszy pełnometrażowy film animowany[11]. Był on też trzecim filmem studia, który zdobył Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii Animacja Roku w marcu 2019 roku[4]. 15 grudnia 2020 roku Studio Chizu zapowiedziało, że najnowszy film Hosody, zatytułowany Belle, ukaże się latem 2021 roku[12].

Filmy edytuj

Tytuł Premiera Reżyseria Scenariusz
Wilcze dzieci (jap. おおかみこどもの雨と雪 Ōkami kodomo no Ame to Yuki) 21 lipca 2012 Mamoru Hosoda Mamoru Hosoda, Satoko Okudera
Bakemono no ko (jap. バケモノの子) 11 lipca 2015 Mamoru Hosoda Mamoru Hosoda
Mirai (jap. 未来のミライ Mirai no Mirai) 20 lipca 2018 Mamoru Hosoda Mamoru Hosoda
Belle (jap. 竜とそばかすの姫 Ryū to sobakasu no hime) 16 lipca 2021 Mamoru Hosoda Mamoru Hosoda

Przypisy edytuj

  1. Studio Chizu – About Us. studio-chizu.jp. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  2. a b 第36回日本アカデミー賞. japan-academy-prize.jp. [dostęp 2021-03-15]. (jap.).
  3. a b 第39回日本アカデミー賞. japan-academy-prize.jp. [dostęp 2021-03-15]. (jap.).
  4. a b 第42回日本アカデミー賞. japan-academy-prize.jp. [dostęp 2021-03-15]. (jap.).
  5. 10 Years of Encouragement at the Japan Media Arts Festival. beacon-akiba.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  6. a b The World of Mamoru HOSODA and Studio Chizu – Interview with Chief Executive Officer of Studio Chizu. chinesefilmarket.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  7. Mamoru Hosoda: «Il est impossible de porter une sensibilité divergente au sein du studio Ghibli». liberation.fr. [dostęp 2021-03-15]. (fr.).
  8. Wolf Children. boxofficemojo.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  9. Gaumont Dives Into Japanese Animation with Mamoru Hosoda’s ‘The Boy and The Beast’ (EXCLUSIVE). variety.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  10. The Boy and the Beast. boxofficemojo.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  11. Cannes: Japan’s Mamoru Hosoda Sets New Animated Film ‘Mirai’ (EXCLUSIVE). variety.com. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  12. Mamoru Hosoda Unveils New Anime Film Belle for Next Summer. Anime News Network. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj