Studnia Kuturniańska

Studnia Kuturniańskajaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w Wąwozie Kraków, w ścianie Wysokiego Grzbietu, na wysokościach 1790 i 1795 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 12 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów[1].

Studnia Kuturniańska
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Kościeliska

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

12 m

Głębokość

5 m

Deniwelacja

10 m

Wysokość otworów

1790 i 1795 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

200 m

Ekspozycja otworów

ku SW, ku SW

Data odkrycia

16 czerwca 1979 roku

Odkrywca

M. Napierała, S. Juziuk i R. Szymków

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.F-10.07

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Studnia Kuturniańska”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Studnia Kuturniańska”
Ziemia49°13′59″N 19°53′15″E/49,233167 19,887489
Wysoki Grzbiet

Opis jaskini

edytuj

Główną częścią jaskini jest 5-metrowa studnia zaczynająca się w niewielkim otworze dolnym. Z jej dna odchodzi 10-metrowy komin prowadzący do otworu górnego[2].

Przyroda

edytuj

W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche[2].

Historia odkryć

edytuj

Jaskinię odkryli w czerwcu 1979 roku M. Napierała, S. Juziuk i R. Szymków ze Speleoklubu Katowice[2]. Wysoki Grzbiet nosił dawniej nazwę Ku Turni stąd nazwa jaskini.

Przypisy

edytuj
  1. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  2. a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-18].