Sylwester Kruczkowski (oficer)
Sylwester Kruczkowski[a] (ur. 15 grudnia 1892 w Pilźnie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1892 |
---|---|
Data śmierci |
? |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
30 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
komendant RU |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 15 grudnia 1892 w Pilźnie[1][2][3], w rodzinie Sylwestra (ur. 1862), lekarza weterynarii i urzędnika. Wywodził się z rodziny Kruczkowskich nie herbu Korwin, lecz tego przydomku i herbu własnego[4].
Podczas I wojny światowej został powołany do służby w cesarskiej i królewskiej Armii. Będąc kadetem 30 pułku piechoty odniósł rany, o czym informowano na początku września 1915[5][6][7]. Został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8][9]. Był przydzielony do 10. kompanii[10] 30 pułku piechoty[11][12]. W 1917 został ranny[10]. W 1918 służył w 2. kompanii karabinów maszynowych macierzystego pułku i został ranny po raz drugi[13].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[14]. Do wiosny 1928 służył w 56 pułku piechoty w Krotoszynie[15][16][17]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1397. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18][19][20]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 33 pułku piechoty w Łomży[21][22]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty[23][2]. W marcu tego roku został przeniesiony do 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze na stanowisko kwatermistrza[24][25]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Złoczów na stanowisko komendanta[26]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Złoczów, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. W 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[27].
Po II wojnie światowej pod koniec lat 40. był prezesem Komitetu Organizacyjnego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów na Austrię[28].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, przed 1923)[16][3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (3 sierpnia 1928)[29][30][2][3]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i z mieczami (Austro-Węgry, przed 1918)[12]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry, przed 1917)[11] z mieczami (przed 1918)[12]
- najwyższe pochwalne uznanie (Austro-Węgry, 1917)[31][32]
21 marca 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji c. i k. Armii figurował jako „Silvester Ritter von Korwin Kruczkowski”. W ewidencji Wojska Polskiego w latach 20. i początkowo w latach 30. określany jako „Sylwester Kruczkowski”, a do 1939 jako „Sylwester Korwin-Kruczkowski”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-07].
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 36.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22.
- ↑ Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 35–36.
- ↑ Offiziere. „Verlustliste”. Nr 256, s. 5, 3 września 1915.
- ↑ Verlustliste Nr. 255. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 275, s. 3, 4 października 1915.
- ↑ Verlustliste Nr. 256. „Reichspost”. Nr 422, s. 4, 7 września 1915.
- ↑ Die Augustbeförderung in unserem Heere. „Reichspost”. Nr 380, s. 8, 17 sierpnia 1916.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 256.
- ↑ a b Lista strat nr 583. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1915-05-31, s. 3.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 424.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 546.
- ↑ Lista strat nr 654. c. i k. Ministerstwo Wojny, 1918-02-23, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920, s. 1344.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 175, 715.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 360.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 139.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 49, 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 104.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 620.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 22, 861.
- ↑ Andrzej Pilch: Losy Polaków w Austrii po drugiej wojnie światowej 1945-1955. 1994, s. 257.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Krzyże Zasługi dla wojskowych. „Przegląd Wieczorny”. Nr 179, s. 2, 6 sierpnia 1928.
- ↑ Auszeichnungen für Verdienste im Kriege. „Pester Lloyd”. Nr 15, s. 3, 15 stycznia 1917.
- ↑ Auszeichnungen für unsere Helden. „Wiener Salonblatt”. Nr 3, s. 10, 20 stycznia 1917.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.