Szpiglasowa Turniczka

Szpiglasowa Turniczka (słow. Deravá veľička, niem. Löchriges Türmchen, węg. Liptói-tornyocska)[1]turniczka (ok. 2125 m) w grani głównej Tatr Wysokich, w odcinku zwanym Szpiglasową Granią. Znajduje się w niej pomiędzy Pośrednimi Szpiglasowymi Wrótkami (ok. 2110 m) i Niżnymi Szpiglasowymi Wrótkami (ok. 2110 m)[2]. Szpiglasową Granią biegnie granica polsko-słowacka. Północno-wschodnie stoki opadają do polskiej Dolinki za Mnichem, południowo-zachodnie do słowackiej Doliny Ciemnosmreczyńskiej[3].

Widok z Doliny za Mnichem

Po raz pierwszy nazwa turniczki pojawiła się na wojskowej mapie w 1988 r. Krzysztof Łoziński używał nazwy Igła w Szpiglasowej Grani[2]. Znana jest także pod nazwą Dziurawa Turniczka[1].

Szpiglasowa Turniczka jest bardzo podobna do niższego Szpiglasowego Zęba. Obydwie turniczki tworzą jedną płytową całość przeciętą skośną szczeliną. Ich płytowa ściana opadająca w widły dwóch żlebów do Doliny za Mnichem ma wysokość około 40 m. Również na słowacką stronę opadają litą, płytową ścianą, ale niższą (ok. 20 m). Pierwsze przejście ich granią – Janusz Mączka 27 lipca 1966 roku podczas przejścia całej Szpiglasowej Grani. Przejście to nie jest zbyt trudne (II, miejscami III w skali tatrzańskiej), jednak w ostatnich latach zdarzyły się na nim 3 śmiertelne wypadki. Jeden z nich właśnie pod Szpiglasowym Zębem i Szpiglasową Turniczką. Upamiętnia go zamontowany pod nimi krzyż[2].

Przejście granią obydwu turniczek to III stopień trudności, możliwe jest więc tylko dla taterników. Można jednak turniczki obejść po słowackiej stronie. Obecnie Szpiglasowa Grań i jej ściany są wyłączone z uprawiania turystyki i taternictwa[4].

Krzyż pod Szpiglasową Turniczką

Przypisy edytuj

  1. a b Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2018-09-02].
  2. a b c Władysław Cywiński: Szpiglasowy Wierch. Tatry przewodnik szczegółowy tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005. ISBN 83-7104-034-2.
  3. Tatry Wysokie i Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
  4. Taternictwo powierzchniowe. [dostęp 2018-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-05)].