Szprotawa (stacja kolejowa)
Szprotawa – aktualnie ładownia towarowa, a wcześniej stacja kolejowa w Szprotawie na Dolnym Śląsku, obecnie administracyjnie w województwie lubuskim, w Polsce. Obecnie przez stację nie przejeżdża żaden pociąg pasażerski – do października 2000 roku kursowały tu pociągi z Głogowa do Żagania. W latach 2006–2010 ruch pociągów pasażerskich wznowiono w krótszej relacji Żagań – Niegosławice, jednakże z uwagi na niską frekwencję podróżnych i braki taboru spalinowego, ruch zawieszono ponownie.
 Pozostałości dworca w roku 2007 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
1846 |
| Poprzednie nazwy |
Sprottau 1846–1945 |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
2 |
| Liczba krawędzi peronowych |
4 |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Szprotawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żagańskiego  | |
Położenie na mapie gminy Szprotawa  | |
 51°34′12″N 15°32′37″E/51,570000 15,543611
| |
Stacja posiadała niegdyś zarówno przejście podziemne, jak i wieżę ciśnień, jednak do dziś obiekty te nie zachowały się. Powstały po 1945 budynek stacyjny, znajduje się w złym stanie technicznym.
Około 200 m na zachód od stacji, przy ul. Kopernika, znajduje się wiadukt, składający się z trzech złączonych ze sobą obiektów, wznoszonych w różnych okresach i przy zastosowaniu różnych technik budowlanych.
Pierwszy wiadukt powstał w 1846 roku wraz z dotarciem do Szprotawy kolei, następny w 1911 roku w związku z uruchomieniem relacji Szprotawa – Zielona Góra, natomiast ostatni wzniesiono prawdopodobnie w 1922 roku, kiedy dworzec rozbudowano o kolejną mijankę.
Unikatowość wiaduktu polega nie tylko na tym, że składa się on z trzech segmentów, lecz także z tego, że pomimo różnic technologicznych i odmiennej historii zostały one połączone w sposób bezpośrednio styczny w jedną budowlę.
Wiadukt południowy ma konstrukcję łukową, sklepienie z czerwonej cegły i dolną część ścian wymurowaną z ciosanego kamienia. Styczny z pozostałymi wiadukt środkowy, również łukowy, wymurowano w całości z cegły. Wiadukt północny ma konstrukcję żelbetową i prostokątny profil[1].
Pod wiaduktem przebiega droga szutrowa prowadząca do zabudowań północnych rogatek miasta.
Obiekt znajduje się w złym stanie technicznym, przy czym w najgorszym stanie jest najmłodsza, betonowa część wiaduktu, z której wykruszają się kawałki betonu, a znajdujące się na nim stalowe barierki zostały zniszczone. Część obiektu pokryta jest grafitti lub porośnięta jest roślinnością[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Maciej Boryna, Tajemnice Szprotawy i okolic, wyd. 1, Zielona Góra: M. Boryna, 2001, ISBN 83-913508-1-9, OCLC 54883469.
- Hieronim Szczegóła, Maciej Boryna, Szprotawa i okolice, Szprotawa: Urząd Miejski, 2010, ISBN 978-83-930486-4-9, OCLC 837266241.
- Raport rzeczowo-finansowy kolei niemieckiej (Berlin 1922)
Linki zewnętrzne edytuj
- Szprotawa w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
- Szprotawa w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – www.atlaskolejowy.net
- W Szprotawie odkryto wyjątkowy most
| Szprotawa | ||
| Linia 14 Łódź Kaliska – Forst/Baršć (324,000 km) | ||
  odległość: 5,369 km
|
|
odległość: 7,986 km
|
| Linia Zielona Góra – Szprotawa (rozebrana) (50,700 km) | ||
| odległość: 3,700 km
|
|
|