Szurpek powinowaty
Szurpek powinowaty (Orthotrichum affine Schrad. ex Brid.) – gatunek mchu należący do rzędu szurpkowców.
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
szurpek powinowaty |
Nazwa systematyczna | |
Orthotrichum affine Schrad. ex Brid. Muscol. Recent. 2(2): 22. 1801. |
Rozmieszczenie geograficzne edytuj
Gatunek występuje w Europie (oprócz części najbardziej północnej) i na Kaukazie. Ponadto występuje w górach Ałtaj, na Syberii, w północnej części Afryki oraz w Ameryce Północnej. W Polsce pospolity na obszarze całego kraju[3].
Morfologia edytuj
- Pokrój
- Mech plagiotropowy o zbitych, niebieskozielonych[3] lub luźnych, żółtawozielonych[4] darniach.
- Budowa gametofitu
- Łodygi o dług. pow. 2 cm, widlasto rozgałęzione, okryte w dolnej części gładkimi chwytnikami. Liście są wydłużonolancetowate, łódkowate, na szczycie odgięte w dół. Brzeg liścia podwinięty prawie do samego szczytu. Komórki blaszki liściowej mają silnie zgrubiałe błony. W przekroju poprzecznym widać niskie, szerokie, pojedyncze brodawki. Żebro o grubości 1/8 nasady liścia kończy się przed szczytem.
- Budowa sporofitu
- Żółta puszka ukryta jest do połowy w liściach. Czepek jest bladożółty i okryty jasnymi włosami. Perystom jest podwójny. Zęby perystomu zewnętrznego są połączone po 2[3].
Ekologia edytuj
Gatunek rośnie na pniach drzew liściastych i szpilkowych także tych stojących pojedynczo[3], rzadko na skałach[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ B. Goffinet , W.R. Buck , Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ a b c d Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 27-30.
- ↑ a b Bruno P Kremer, Hermann Muhle, Janina Zielińska: Porosty, mchy, paprotniki. Warszawa: "Świat Książki", 1998, s. 186. ISBN 83-7227-061-9.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):