Tadeusz Nowakowski (bokser)

polski bokser

Tadeusz Nowakowski (ur. 14 stycznia 1934 we Francji, zm. 3 marca 2011 w Sanoku) – polski bokser, reprezentant Polski, trener.

Tadeusz Nowakowski
Data urodzenia

14 stycznia 1934

Data i miejsce śmierci

3 marca 2011
Sanok

Obywatelstwo

Polska

Kategoria wagowa

półśrednia

Klub

Stal Mielec

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

248

Zwycięstwa

211

Porażki

28

Remisy

9

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
brąz 1952 waga półśrednia
(67 kg)
złoto 1957 waga półśrednia
(67 kg)
Odznaczenia państwowe
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Nagrobek Tadeusza i Zofii Nowakowskich

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie polskich emigrantów we Francji. Tam też pierwszy raz był na zawodach bokserskich w Lens. Po repatriacji do Polski wraz z rodziną osiadł w Bytomiu i tam rozpoczął treningi w klubie Budowlani Bytom. Pierwszą walkę stoczył 7 lutego 1948. Po wyprowadzce ze Śląska zamieszkał w Mielcu, gdzie został pracownikiem WSK Mielec i zawodnikiem pięściarskiej sekcji klubu Stal Mielec. W 1951 i 1952 został mistrzem województwa rzeszowskiego w wadze półśredniej oraz uzyskał prawo startu w mistrzostwach Polski, gdzie w turnieju 1952 w Warszawie wywalczył brązowy medal. W międzyczasie został absolwentem Gimnazjum Przemysłowego Państwowej Fabryki Wagonów w Sanoku z 1952 (zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności ślusarz maszynowy)[1]. W kolejnych latach ponownie zostawał mistrzem województwa rzeszowskiego, mistrzem zrzeszenia Stal. Na turnieju MP 1957 w Gdańsku zdobył złoty medal, pokonując Jerzego Debisza, Koszałkowskiego i Lewandowskiego. Został zawodnikiem kadry Polski kierowanej przez Feliksa Stamma. Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Pradze 1957, gdzie został wyeliminowany w swojej pierwszej walce tego turnieju. Później przedwcześnie zakończył karierę reprezentacyjną z uwagi na brak zgody ze strony władz PRL wydania dokumentów przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii (przyczyną miał być akt urodzenia Nowakowskiego we Francji). W kolejnych latach nadal reprezentował Stal Mielec.

Pod koniec czynnej kariery zawodniczej, zakończonej w 1962, był równolegle instruktorem grup młodzieżowych w klubie. W 1968 został trenerem w sekcji pięściarskiej Stali Sanok i pełnił funkcję przez kolejne lata[2][3]. Był szkoleniowcem seniorów i juniorów, a ponadto pracował w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”. Jako trener pracował w Sanoku przez 24 lata (w tym czasie czasowo był przez 1,5 roku szkoleniowcem w Avii Świdnik od 1977 przez jeden sezon, w 1980 ponownie został szkoleniowcem Stali[4]). W kwietniu 1983, po 15 latach pracy, zrezygnował z funkcji trenera pięściarskiej drużyny seniorów Stali Sanok, występującej wówczas w II lidze (na stanowisku trenera został zastąpiony przez Józefa Sołdryka)[5][6][7]. W późniejszych latach trenował młodych adeptów pięściarstwa w Stali Sanok[8]. Wśród jego sanockich wychowanków byli m.in. Waldemar Wójcik (wicemistrz Europy), Stanisław Bednarz (wicemistrz Polski juniorów), Jan Sybilla, Antoni Rakoczy, Adam Wiszyński, Antoni Pankiewicz, Jan i Wiesław Florczak. W 1985 zasiadł w sądzie koleżeńskim ZKS Stal Sanok[9]. Sekcja bokserska Stali Sanok została rozwiązana w 1993.

Tadeusz Nowakowski zmarł 3 marca 2011. Jego żoną była Zofia (1947-1993). Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Posada w Sanoku.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 60. ISBN 83-87450-00-6.
  2. Trener Nowakowski ocenia sytuację wśród bokserów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 2 z 27 marca 1974. 
  3. Hokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973. 
  4. Marian Struś. Tadeusz Nowakowski znów w narożniku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 13 (178) z 1-10 maja 1980. 
  5. Marian Struś. Boks w agonii. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (268), s. 7, 1-10 maja 1983. 
  6. Nowy trener pięściarzy Józef Sołdryk: Macie dobrą młodzież, ale cudów w krótkim czasie się nie zrobi. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (270), s. 7, 20-31 sierpnia 1983. 
  7. Marian Struś. Dziękujemy Ci, Tadeuszu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 29 (285), s. 7, 20-31 października 1983. 
  8. Józef Ząbkiewicz. Dziękujemy za pozdrowienia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26 (425), s. 7, 10-20 września 1987. 
  9. Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985. 
  10. Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987. 
  11. Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. 
  12. Są medale. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 20 (254) z 1-10 grudnia 1982. 
  13. Boks – II liga. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 301 (2029) z 19 grudnia 1955. 
  14. a b Józef Ząbkiewicz. Podziękowania dla sportowców i działaczy sportowych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 2 (474) z 10-20 stycznia 1989. 

Bibliografia

edytuj