Tenebryzm
Tenebryzm (z łac. tenebrae - mrok) – sposób kompozycji obrazu, polegający na użyciu ciemnej tonacji barwnej, w której postacie ludzkie i przedmioty wydobyte są z mrocznego tła ostrym światłocieniem[1]. Tenebryzm stosowany był w malarstwie północnowłoskim w II połowie XVI wieku (maniera tenebrosa) i w malarstwie barokowym, zwłaszcza przez Caravaggia (caravaggionizm)[2][3] i Rembrandta[1].
Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburcha, 1642, Rembrandt, olej na płótnie, Rijksmuseum, Amsterdam
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b tenebryzm, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-02-16].
- ↑ Tenebrism, art (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2017-02-16].
- ↑ Barok w sztuce (pol.). encyklopedia.interia.pl. [dostęp 2017-02-16].
Encyklopedia internetowa (technika malarska):