Teodor Walsleben
Teodor Franciszek Marian Walsleben (ur. 21 sierpnia 1873 we Lwowie, zm. 31 grudnia 1915 w Taszkencie) – lekarz, społecznik i filantrop.
Urodził się we Lwowie, przy ul. Okólskiej 14 jako syn znanego lwowskiego tapicera i dekoratora Teodora Amanda Johannesa Walslebena i Marii Józefy Frühauff, córki Wojciecha (Adalberta) Frühauffa, naczelnika poczty[1]. Rodzina T. W. ze strony ojca wywodziła się z Holsztynu, a ze strony matki ze Śląska Cieszyńskiego.
W latach 1884–1891 uczęszczał do II c.k. Gimnazjum Państwowego we Lwowie (K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg) z niemieckim językiem nauczania[2]. Świadectwo dojrzałości otrzymał 3 maja 1891 r.[3] Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1893 r. był stypendystą zarządzanej przez galicyjski Wydział Krajowy fundacji im. biskupa Samuela Rocha Głowińskiego[4] W 1897 r. otrzymał tytuł doktora wszech nauk lekarskich[5].
Od 1901 r. zasilił personel Powszechnego Szpitala Krajowego we Lwowie (w szematyzmie odnotowany omyłkowo jako Franciszek), gdzie objął etat lekarza oddziału zakaźnego, początkowo jako sekundariusz II, a od 1902 r. I klasy[6]. Od 1903 r. pełnił funkcję dyrektora szpitala powiatowego w Krośnie[7], a od 1908 r. krajowego szpitala powszechnego w Śniatynie[8]. Służbę wojskową odbywał w lwowskim 19 Pułku Obrony Krajowej, w randze zastępcy lekarza-asystenta (Assistenzarzt Stellvertreter)[9], prowadził również prywatną praktykę lekarską. Będąc wiernym przysiędze Hipokratesa, leczył wszystkich mieszkańców miasta i okolic. W pamięci potomnych pozostał znany jako lekarz ubogich, którym nigdy nie odmawiał pomocy, stąd zyskał przydomek „krośnieńskiego Judyma”.
W 1914 został zmobilizowany do służby wojskowej. Jako członka medycznego korpusu oficerskiego przydzielono go do służby w twierdzy w Przemyślu. Po upadku twierdzy Walsleben dostał się do rosyjskiej niewoli i został zesłany do obozu jenieckiego w Taszkencie, gdzie pełnił funkcję ordynatora szpitala obozowego mr 160. Podczas epidemii tyfusu zaraził się od współwięźniów i zmarł 31 grudnia 1915. Cztery miesiące przed śmiercią (27 VIII 1915 r.) w zatrzymanym przez austro-węgierską cenzurę wojskową liście do ojca, pisał: „…ordynuję w szpitalu nr 160 zupełnie samodzielnie i cieszę się zupełną swobodą poruszania się…” [10]. W spadku pozostawił dwie parcele budowlane, które zgodnie z zapisem fundacyjnym przeznaczył na budowę przytułku dla ubogich, zastrzegając nadanie swojego imienia fundacji, przytułkowi i ulicy, przy której obiekt miał się znajdować. Jego wola została wykonana po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Osobę Teodora Walslebena upamiętnia nazwa jednej z krośnieńskich ulic[11], [12].
Przypisy edytuj
- ↑ Schematismus für die Königreiche Galizien und Lodomerien für die Jahre 1852, 1855
- ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg für das Schuljahr 1884, 1891
- ↑ Kurier Lwowski, 8 VII 1891
- ↑ Kurier Lwowski, 27 VI 1893
- ↑ Kurier Lwowski, 2 V 1897
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1900
- ↑ wcześniej p.o. dyrektora szpitala powszechnego w Krośnie, nominacja Wydziału Krajowego na dyrektora w 1903 r.; Kurier Lwowski 26 VI 1903
- ↑ Kurier Lwowski, 17 VII 1908
- ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905 (Wien, 1905)
- ↑ w: Paweł Brudek, Jan Molenda, Jerzy Z. Pająk „Wielka Wojna w polskiej korespondencji zatrzymanej przez cenzurę austro-wegierską. Materiały polskich grup cenzury z lat 1914–1918.”; Metamorfozy społeczne 14, Tom II cz. II-IV, Instytut Historii PAN Warszawa 2018
- ↑ Krosno24.pl, ciekawi ludzie, T.Walsleben
- ↑ Krośnieński Serwis Informacyjny NEON