Trójkąt Lidzbarski

Trójkąt Lidzbarski (niem. Heilsberger Dreieck) – pierwszy z systemów fortyfikacji obronnych w Prusach Wschodnich, budowany w latach 1928–1937.

Gdy w 1939 tworzono numerację schronów bojowych, to właśnie schron umocnień Trójkąta Lidzbarskiego przy trasie 504 Braniewo–Frombork otrzymał nr 1. Zachowana na schronie pancerna kopuła (2015).

Ruiny bunkra przy Jeziorze Pierzchalskim

Historia i nazwa

Skutki I wojny światowej to m.in. rozmaite sankcje nałożone na stronę niemiecką. Wśród postanowień traktatu wersalskiego był m.in. zakaz wznoszenia budowli i umocnień wojennych. Na terenie Prus Wschodnich dozwolony obszar budowy nowych umocnień ograniczał trójkąt Mrągowo-Morąg-Iława Pruska (ob. Bagrationowsk). Od centralnie położonego w nim Lidzbarka Warmińskiego przyjął on nazwę Trójkąta Lidzbarskiego.

Wykorzystanie

Była to pierwsza pozycja obronna budowana w Prusach Wschodnich po I wojnie światowej, gdyż oderwana po 1918 enklawa Prus Wschodnich pozostawała bez dostatecznej obrony. Początkowo tworzyły ją niewielkie budowle o niskiej kategorii obronności "D". Większe schrony powstały dopiero w latach 1936–1937, po odrzuceniu ograniczeń traktatu wersalskiego. Po rozpoczęciu II wojny światowej w 1939 nie planowano obsadzenia i wykorzystania umocnień. Dopiero w lutym-kwietniu 1945 wycofująca się 4 Armia pod dowództwem generała Friedricha-Wilhelma Müllera toczyła tu zacięte walki z wojskami 3. Frontu Białoruskiego. Wynikało to z rozkazu Adolfa Hitlera, który polecił utrzymanie Prus Wschodnich za wszelką cenę.

Zobacz też

• Panzerwerk

Linki zewnętrzne

• Dom Wydawniczy PWN, Trójkąt Lidzbarski. dwpwn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
• Fortyfikacje Trójkąta Lidzbarskiego
• Waldemar Ostrowski: Fortyfikacje Trójkąta Lidzbarskiego. lasy.gov.pl, 2015-10-05. [dostęp 2023-07-24].