Wikipedia

Tris Speaker

Tristram E. Speaker (ur. 4 kwietnia 1888, zm. 8 grudnia 1958) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego przez 22 sezony w Major League Baseball.

Tris Speaker
Ilustracja
środkowozapolowy
Pełne imię i nazwisko

Tristram E. Speaker

Pseudonim

The Grey Eagle

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1888
Hubbard

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1958
Hrabstwo Hill

Odbijał

lewą

Rzucał

lewą

Debiut

14 września 1907

Ostatni występ

30 sierpnia 1928

Statystyki
Średnia uderzeń

0,345

Uderzenia

3514

RBI

1529

Kariera klubowa
Lata Kluby
1907–1915 Boston Americans/Red Sox
1916–1926 Cleveland Indians
1927 Washington Senators
1928 Philadelphia Athletics
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1919–1926 Cleveland Indians
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1937

Głosów

82,1% (2. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Kariera zawodnicza edytuj

Speaker profesjonalną karierę rozpoczynał w klubach NAPBL, w Cleburne Railroaders i Houston Buffaloes z Texas League[1]. W wieku 19 lat podpisał kontrakt z występującym w American League zespołem Boston Americans, który rok później zmienił nazwę na Boston Red Sox[2]. W MLB zadebiutował 12 września 1907[2].

W 1912 zdobył najwięcej w lidze doubles 53 i home runów (10) i ze średnią uderzeń 0,383 (3. wynik w lidze), otrzymał nagrodę Chalmers Award dla najbardziej wartościowego zawodnika sezonu[3][4]. W tym samym roku zwyciężył w World Series, w których Red Sox pokonali New York Giants w ośmiu meczach (mecz numer 2 został przerwany po 11 inningach przy stanie 6–6 z powodu zapadających ciemności i powtórzony)[5][6]. Trzy lata później Red Sox ponownie zdobyli mistrzostwo pokonując w World Series Philadelphia Phillies w sześciu spotkaniach[7].

W 1916 po tym jak odmówił podpisania kontraktu z Red Sox, w ramach wymiany zawodników i 15 tysięcy dolarów przeszedł do Cleveland Indians[8]. W sezonie 1916 miał najlepszą w American League średnią uderzeń (0,386), zaś Ty Cobb, który zwyciężał w tej klasyfikacji w latach 1907–1915, osiągnął średnią 0,371 co było drugim wynikiem w lidze[2][9]. W lipcu 1919 został grającym menadżerem Indians zastępując na tym stanowisku Lee Fohla[10]. W sezonie 1920 w World Series Indians pokonali Brooklyn Robins w siedmiu meczach (grano wówczas do pięciu wygranych spotkań) i zdobyli pierwszy w historii klubu tytuł mistrzowski[11]. 17 maja 1925 w spotkaniu przeciwko Washington Senators zaliczył 3000. uderzenie w karierze jako piąty zawodnik w historii Major League[12]. W 1926 po tym jak Indians zajęli drugie miejsce w lidze za New York Yankees, zrezygnował z funkcji menadżera zespołu, zaś w styczniu 1927 podpisał kontrakt jako wolny agent z Washington Senators[10][13]. Karierę zakończył w wieku 40 lat w zespole Philadelphia Athletics, w którym występował w sezonie 1928[2]. Jest rekordzistą w Major League pod względem zdobytych double'ów w karierze (792)[14].

Późniejszy okres edytuj

W późniejszym okresie był między innymi menadżerem Newark Bears z International League[10]. W 1937 został wybrany do Galerii Sław Baseballu, a w 1952 do drużyny gwiazd pierwszego półwiecza XX wieku[10][15]. Zmarł 8 grudnia 1958 na zawał serca w wieku 70 lat[10].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
MVP American League 1912 [4]
3× zwycięzca w World Series 1912, 1915, 1920 [5][7][11]
Baseball Hall of Fame od 1937 [15]
Rekordzista w MLB pod względem zdobytych
double'ów w karierze (792)		 [14]

Statystyki edytuj

Legenda
     G Liczba rozegranych meczów Wyg. Wygrana zespołu w postseason
 Przeg. Przegrana zespołu w postseason    P Przeciwnik w postseason
     S Serie w postseason
* W statystykach z sezonu zasadniczego czcionką pogrubioną zaznaczono
najlepszy/najgorszy wynik w lidze spośród wszystkich zawodników

Sezon zasadniczy[2]

Sezon Klub G PA AB R H 2B 3B HR RBI SB CS BB SO BA OBP SLG OPS
1907 BOS 7 20 19 0 3 0 0 0 1 0 NO 1 4 0,158 0,200 0,158 0,258
1908 BOS 31 125 116 12 26 2 2 0 9 3 NO 4 8 0,224 0,262 0,276 0,538
1909 BOS 143 606 544 73 168 26 13 7 77 35 NO 82 38 0,309 0,362 0,443 0,805
1910 BOS 141 608 538 92 183 20 14 7 65 35 NO 52 38 0,340 0,404 0,468 0,873
1911 BOS 141 589 500 88 167 34 13 8 70 25 NO 59 35 0,334 0,418 0,502 0,920
1912 BOS 153 675 580 136 222 53 12 10 90 52 28 82 48 0,383 0,464 0,567 1,031
1913 BOS 141 608 520 94 189 35 22 3 71 46 NO 65 22 0,363 0,441 0,553 0,974
1914 BOS 158 668 571 101 193 46 18 4 90 42 29 77 25 0,338 0,423 0,503 0,926
1915 BOS 150 652 547 108 176 25 12 0 69 29 25 81 14 0,322 0,416 0,411 0,827
1916 CLE 151 646 546 102 211 41 8 2 79 35 27 82 20 0,386 0,470 0,502 0,972
1917 CLE 142 614 523 90 184 42 11 2 60 30 NO 67 14 0,352 0,432 0,486 0,918
1918 CLE 127 553 471 73 150 33 11 0 61 27 NO 64 9 0,318 0,403 0,435 0,839
1919 CLE 134 591 494 83 146 38 12 2 63 19 NO 73 12 0,296 0,395 0,433 0,828
1920 CLE 150 674 552 137 214 50 11 8 107 10 13 97 13 0,388 0,483 0,562 1,045
1921 CLE 132 588 507 107 183 52 14 3 75 2 4 68 12 0,362 0,439 0,538 0,977
1922 CLE 131 518 426 85 161 48 8 11 71 8 3 77 11 0,378 0,474 0,606 1,080
1923 CLE 150 695 574 133 218 59 11 17 130 8 9 93 15 0,380 0,469 0,610 1,079
1924 CLE 135 575 486 94 167 36 9 9 65 5 7 72 13 0,344 0,432 0,510 0,943
1925 CLE 117 518 429 79 167 35 5 12 87 5 2 70 12 0,389 0,479 0,578 1,057
1926 CLE 150 661 539 96 164 52 8 7 86 6 1 94 15 0,304 0,408 0,469 0,877
1927 WSH 141 596 523 71 171 43 6 2 73 9 8 55 8 0,327 0,395 0,444 0,839
1928 PHI 64 212 191 28 51 22 2 3 30 5 1 10 5 0,267 0,310 0,450 0,761
Łącznie w karierze 2789 11992 10195 1882 3514 792 222 117 1529 436 NO 1381 395 0,345 0,428 0,500 0,928

Postseason[2]

Sezon Klub S P Wynik G PA AB R H 2B 3B HR RBI SB CS BB SO BA OBP SLG OPS
1912 BOS WS NYG Wyg. 8 34 30 4 9 1 2 0 2 1 1 4 2 0,300 0,382 0,467 0,849
1915 BOS WS PHI Wyg. 5 21 17 2 5 0 1 0 0 0 3 4 1 0,294 0,429 0,412 0,840
1920 CLE WS BRO Wyg. 7 28 25 6 8 2 1 0 1 0 0 3 1 0,320 0,393 0,480 0,873
Łącznie w karierze 20 83 72 12 22 3 4 0 3 1 4 11 4 0,306 0,393 0,480 0,856

Przypisy edytuj

  1. ↑ Tris Speaker Minor Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Tris Speaker Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  3. ↑ 1912 American League Batting Leaders. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  4. ↑ a b 1912 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  5. ↑ a b 1912 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  6. ↑ 1912 World Series. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  7. ↑ a b 1915 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  8. ↑ Tris Speaker Sold To Cleveland Club. nytimes.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  9. ↑ Ty Cobb Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e Tris Speaker Obituary. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  11. ↑ a b 1920 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  12. ↑ Tris Speaker 3000th Hit. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  13. ↑ Tris Speaker Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  14. ↑ a b Doubles Records. baseball-reference.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  15. ↑ a b Speaker, Tris. baseballhall.org. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tris_Speaker&oldid=72287761”