Trzęsienie ziemi na Jamajce (1692)

Trzęsienie ziemi na Jamajce (1692) – silne trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,7 M, które nawiedziło Port Royal na wschodnim wybrzeżu Jamajki 7 czerwca 1692 roku, po którym doszło do upłynnienia gruntu i tsunami; wskutek trzęsienia dwie trzecie miasta zostało zatopione.

Trzęsienie ziemi na Jamajce
Nawiedzone państwa

 Jamajka

Data

7 czerwca 1692

Godzina

przed południem

Ofiary śmiertelne

ok. 3 tys.

Magnituda

7,7

Położenie na mapie Jamajki
Ziemia18°00′N 76°30′W/18,000000 -76,500000

Trzęsienie ziemi miało miejsce 7 czerwca 1692 roku przed południem[a]. Współcześnie magnituda trzęsienia szacowana jest na 7,7 M, a intensywność początkowo oceniana na X w skali Mercallego, po analizie obrazów przedstawiających zniszczenia może być obniżona do VII[3].

Po trzech silnych wstrząsach doszło do upłynnienia i zapadnięcia gruntu[4], po czym nastąpiło tsunami[5], wywołane przez nagłe przemieszczenie się podwodnych mas ziemnych[2]. Wysokość fali szacowana jest na 1,8 m[6].

Ziemia zapadła się i dwie trzecie Port Royal zostało zatopione[5] – z ponad 20 ha, 8 ha znalazło się na głębokości 3 m a 5 ha na głębokości ponad 10 m[5]. Renny (1807) pisał: "Wszystkie nabrzeża zatonęły naraz, i w ciągu dwóch minut, dziewięć dziesiątych miasta zostało zalanych wodą, która wezbrała tak wysoko, że wlała się do najwyższych pomieszczeń kilku domów, które jeszcze stały. Wierzchołki najwyższych domów były widoczne w wodzie i otoczone masztami statków, które zostały zatopione wraz z nimi[b]"

Skutki

edytuj

Liczba ofiar szacowana jest na 2000 w wyniku trzęsienia i zapadnięcia się ziemi, a kolejne 1000 w wyniku tsunami[6]. Inne szacunki mówią o 2000 ofiar bezpośrednio w wyniku katastrofy i kolejnych 3000 zmarłych w wyniku odniesionych obrażeń[5].

  1. Według Renny'ego (1807), trzęsienie ziemi nastąpiło między 10:00 a 11:00 rano[1]. Podczas podwodnych prac archeologicznych w zatopionym Port Royal znaleziono zegarek, który zatrzymał się o 11:43, co mogłoby wskazywać na czas trzęsienia ziemi[2].
  2. Wolne tłum. z jęz. ang.: All the wharves sunk at once, and in the space of two minutes, nine-tenths of the city were covered with water, which was raised to such a height, that it entered the uppermost rooms of the few houses which were left standing. The tops of the highest houses were visible in the water and surrounded by the masts of vessels, which had been sunk along with them[7].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj