Typ Niesky (tramwaje w Szczecinie)

tramwaje produkcji Christoph & Unmack

Niesky – typ dwukierunkowych wagonów tramwajowych, wytwarzanych w 1930 r., 1939 r. oraz w 1942 r. w niskich zakładach Christoph & Unmack dla systemu tramwajowego w Szczecinie. Ogółem wyprodukowano 21 wagonów silnikowych w dwóch seriach produkcyjnych oraz 10 doczepnych[1].

Typ Niesky
Ilustracja
Niesky nr 192 na ulicy Matejki pod koniec lat 40. XX wieku
Dane ogólne
Producent

Christoph & Unmack, Siemens

Miejsce produkcji

Niska

Lata produkcji

1930, 1939, 1942

Dane techniczne
Liczba członów

1

Długość

10 500 mm

Szerokość

2200 mm

Rozstaw wózków

1435 mm

Moc silników

2 × 46 kW

Napięcie zasilania

550 V

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

24

Liczba miejsc ogółem

64

Konstrukcja wagonów silnikowych

edytuj

Niesky to dwukierunkowy, silnikowy, dwustronny, wysokopodłogowy wagon tramwajowy z nadwoziem o metalowej konstrukcji. Nadwozie zamontowane jest na jednym dwuosiowym wózku. Po obu stronach wagonu umieszczono dwuskrzydłowe drzwi przesuwne, prowadzące do środkowej części wagonu z obniżoną podłogą. Z lewej i z prawej strony nadwozia umieszczono po sześć większych okien i sześć mniejszych ponad nimi, natomiast nad drzwiami zlokalizowano klapy wentylacyjne. W tramwajach z drugiej serii produkcyjnej zmieniono kształt kaset na numer linii, a podłogę wykończono wykładziną z gumy[1].

Prąd pobierany był z sieci za pośrednictwem nożycowego odbieraka prądu. Obwody elektryczne oraz silnik dostosowane były do napięcia stałego równego 550 V. Na obydwu czołach tramwaju umieszczono po jednym okrągłym reflektorze oraz gniazda sterowania wielokrotnego.

Dostawy

edytuj
Państwo Miasto Typ Lata dostaw Liczba Numery taborowe
  Niemcy Stettin Niesky-silnikowy 1939, 1942 21 180–200 [1]
Niesky-doczepny 1930 10 507–516 [1]
Łączna liczba: 32

Eksploatacja

edytuj
 
Konstal N z wagonem silnikowym Niesky przerobionym na doczepę, 1975 r.

W 1930 r. Szczecin zakupił 10 wagonów doczepnych typu Niesky (numery taborowe 507–516), natomiast pierwszych 6 tramwajów silnikowych dostarczono w 1939 r. Nowe wagony otrzymały numery taborowe z zakresu 180–185 i zostały przypisane do kursowania na linii tramwajowej nr  1. Kolejnych 15 wagonów zakupiono w 1942 r., a zatem już po wybuchu II wojny światowej[2]. Tramwajom z drugiej serii produkcyjnej nadano numery 186–200. Po ich przyjęciu na stan zostały one przydzielone do obsługi linii nr 3. Po zakończeniu działań wojennych i przyłączeniu Szczecina do Polski, w 1945 r. decyzją prezydenta Piotra Zaremby wagon silnikowy nr 183 oraz wagony doczepne nr 504, 509, 512 i 516 sprzedano do Poznania[1][3]. Pozostałe w Szczecinie wagony silnikowe typu Niesky przeszły przebudowę na wagony doczepne w latach 1958–1967. Po przebudowie tramwaje Niesky łączono w składy wagonami polskiej produkcji typu Konstal N. Eksploatację doczep zakończono w 1968 r., a wagonów silnikowych przebudowanych na doczepy w 1975 r. W Poznaniu ex-szczeciński tramwaj silnikowy otrzymał oznaczenie S2, a tramwaje doczepne S2D. Wagon S2 poddano w 1957 r. przebudowie na doczepę. Wszystkie poznańskie egzemplarze wycofano z ruchu w 1970 r.[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Kajetan Szmuciński: Tramwaje w Szczecinie. Historyja ulicznego omnibusu z lat 1879–2017 we trzynastu księgach prozą. Szczecin, Pasewalk: 2017, s. 44–87.
  2. Adam Kołacz, Magdalena Murawska, Ryszard Dudziński, Remigiusz Grochowiak, Marcin Klassa. Po szynach przez historię. Wagony z Oslo i Bergen w Szczecinie. „UWAGA TRAMWAJ! Miesięcznik Szczecińskiego Towarzystwa Miłośników Komunikacji Miejskiej”. 
  3. Tramwaje wycofane z eksploatacji. MPK Poznań. [dostęp 2020-03-15].

Bibliografia

edytuj
  • Kajetan Szmuciński: Tramwaje w Szczecinie. Historyja ulicznego omnibusu z lat 1879–2017 we trzynastu księgach prozą. Szczecin, Pasewalk: 2017, s. 44–87.